Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩΜήπως, λέω μήπως, είμαι τσιγγάνα;
Πόσα πράγματα έχω αλλάξει στη ζωή μου, πόσα σπίτια, κήπους, φίλους, εικόνες!!!
Κι όλα μαζεμένα σε μιά λέξη: τόπος!!!
Ποιός είναι ο τόπος μου τελικά;
Το φως, το σκοτάδι, ο άνεμος, η θάλασσα;
Μήπως, λέω μήπως, οι άνθρωποι;
Η οικογένεια; η αγάπη τους; η μυρωδιά; η παρουσία τους;
Ο πλανήτης μας;
Μπα!!! Με καθορίζουν οι άνθρωποι κι ότι αγαπάω σε αυτούς.
Δεν χωράω σε πλανήτες, ούτε μικρούς ούτε μεγάλους.
Ούτε σε σπίτια, ούτε σε θάλασσες.
Μόνο σε αγκαλιές!!!
Δέχομαι το σύμπαν γιατί κάπου εκεί είναι πλέον ο πατέρας μου.
Ένα αστέρι που με ακολουθεί και φωτίζει τα βράδια και τους τόπους μου, τους ανθρώπους μου!!!
Ο τόπος μου ήταν κάποτε οι σκάλες του πατρικού μου, οι τριανταφυλλιές της μάνας μου, η ρίγανη κι ο βασιλικός, τα λουκάνικα στα κάρβουνα που έψηνε ο μπαμπάς, τα βιβλία και τα γαλάζια τετράδια, οι γραντζουνιές στα γόνατα, το ποδήλατο μου κι οι γεμιστές σοκολάτες του παππού Θανάση όταν αρρώστενα!!!
Μυρωδιές κι ευωδιές... και οι άνθρωποι!!!
Αυτό τελικά είναι ο τόπος μου!!!
Και σήμερα, αυτό είναι... η Λάρνακα!!!
Στρατούλα Τραμουντάνη- Γκόγκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.