Αθηνά Τέμβριου:"Τα παιδιά είναι πουλιά μαρτυρά ένα βλέμμα..."

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Στρατούλα Τραμουντάνη- Γκόγκα

Η Αθηνά Τέμβριου σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Γλώσσα στο StateUniversityofNewYorkatStonyBrook στις Η.Π.Α. και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο UniversityofSussex στο Ηνωμένο Βασίλειο, με κύριο θέμα τη λογοτεχνία της Αγγλικής Αναγέννησης. 

Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, μέλος του ΠΕΝ, του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου και του Συνδέσμου Χαρισματικών Παιδιών Κύπρου. 

Ποιήματα της και μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Οι ποιητικές συλλογές της είναι: ΤηςΠατρίδας και της Νιότης (Εκδόσεις Πήλιο, 1997), Μετάβαση (Εκδόσεις Εν Τύποις, 2009 και Ανάμεσα στους Ήχους (Εκδόσεις Εν Τύποις, 2017).

Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Γερμανικά. Είναι καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας και Γλώσσας. Επίσης, έχει αρθρογραφήσει ως δημοσιογράφος και ασχολείται με μετάφραση λογοτεχνίας.

Από τη ποιητική συλλογή, «Ανάμεσα στους 'Ηχους»

Βήματα

                                   

Περπατά βιαστικά προς τα σύνορα ψευδαισθήσεων,

κυνηγημένος, με τον φόβο να στάζει στο χιόνι πορφύρα,

μ’ ένα τσουβάλι αναμνήσεις στους πλατιούς ώμους.

Στο δεξί του χέρι ερείπια, σκόρπια σκόνη και πρόκες.

Στ’ άλλο ένα παιδί, με τα μάτια καρφωμένα στη γη.

Πώς ν’ αντικρύσει ξανά την πατρίδα

με τον ξένο σπόρο στα σπλάχνα της;

Ο κόσμος σαν φύλλα ριγμένα στο χώμα

κι αυτός ο άνεμος, ο εξ ανατολής,

μανιασμένος συρρικνώνει τα γκρίζα περάσματα.

Τα παιδιά είναι πουλιά μαρτυρά ένα βλέμμα,

μα ο ουρανός μαβής κι αλλοπρόσαλλος

σαν τον χειμώνα, τον παραμορφωμένο Πολύφημο.

Πού να κρυφτείς ‘Οδυσσέα’;  Τα τραίνα είναι γεμάτα

κορμιά, οι οσμές θυμίζουν ακόμα πολέμους κι ολοκαυτώματα.

Οι βαριές ανάσες των υπευθύνων βρωμάνε,

δεν αχνίζουν ανοχή ή ενοχή·

σκέψεις - φίδια  σέρνονται γύρω κι οδοιπορείς

με τους στρατούς ανάμεσα σε μέρα και νύχτα.

Μια διάπλατη πύλη η  Άνοιξη στη θωριά

της Νέμεσης και το δάκρυ θάλασσα ελέους.

Αίμα και σώμα παιδιού! Κι η  Αντιγόνη

φιγούρα που ξέβρασε το κύμα με λύσσα.

Νωπά τα απολιθώματα στους ανεμοδαρμένους βράχους,   

μικραίνουν οι αποστάσεις, γοργά τα βήματα.