ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

"Ανταποκρίνονται όσοι αγάπησα,

κι ύστερα πλάθουν εικόνες αστρικές".

Το ιστολόγιο, παρουσιάζει τον ποιητή Ανδρέα Τιμοθέου, ο οποίος ανοίγει την πόρτα της Ποίησης. Και το κάνει, με σύντομες σχετικά φόρμες, στίχο και ευγένεια. 

Έτσι που αναρωτιέσαι: τι να περιμένω στη συνέχεια;

Στρατούλα Τραμουντάνη-Γκόγκα

Ο Αντρέας Τιμοθέου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1990. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπότροφος του κληροδοτήματος Γεωργίου και Μαρίας Τυρίμου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική του Γλωσσικού μαθήματος, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κύπρου. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων. Ποιήματα και διηγήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γερμανικά, σέρβικα, σλοβένικα, κινέζικα και δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Συμμετείχε σε διεθνή λογοτεχνικά φεστιβάλ και το 2014 εκπροσώπησε την Κύπρο, με διήγημά του, στη δράση Flash Europa 28 της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κίνα, σε συνεργασία με τον λογοτεχνικό οργανισμό Bookworm. Για την πολιτιστική του προσφορά τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου με τα βραβεία εις μνήμη της εκπαιδευτικού Πόπης Παπαχριστοφόρου-Κυριακοπούλου και Ανδρέα Καραγιάν εις μνήμη Καρμέλας Καραγιάν. Το 2016 βραβεύτηκε με το δικοινοτικό βραβείο ποίησης από την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου. Είναι πρόεδρος της Πολιτιστικής Κίνησης Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού» καθώς και της Επιτροπής Πολιτισμού του «Ινστιτούτου Νέων Επιστημόνων Κύπρου».

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Τα βράδια περπατώ ξυπόλητος

στις στέγες των ανθρώπων

κι αναζητώ στις καμινάδες τους

σημάδια των ψυχών τους.

Ανταποκρίνονται όσοι αγάπησα,

κι ύστερα πλάθουν εικόνες αστρικές.

Απόψε πρόσθεσα και τη δική σου

στην καθιερωμένη διαδρομή,

μια στάση άκρως απαραίτητη.

Αλήθεια πώς σ’ αναγνώρισε ο πατέρας σου

μικρή μου Νάντια;

Ναδίνα ή Εκάβη;

Και εκείνο το σπλαχνικό

μικρό αγόρι σου

έσκυψε μια στιγμή στα μάγουλά σου;

Φίλησε τα δάκρυα της νιότης σου

και της πικρής σου μνήμης;

Κι έπειτα, τον χρόνο της λήθης

τον συνάντησες ποτέ,

 τον έκανες και εκείνο στίχους;

Εμείς ανάμεσά του ανταμώσαμε,

δεν ξέρω αν το θυμάσαι.

Σε κάποιο μεσουράνημα

ίσως ξαναβρεθούμε…

*Το ποίημα είναι αφιερωμένο στη μνήμη της ποιήτριας Ναδίνας Δημητρίου, που με την Ποίησή της σημάδεψε τη δική μου ποιητική σκέψη και παραμένει εντός μου…