ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ: «Μια πολυπολιτισμική φωλιά!

Ένας κυπριακός καφές με μπόλικο καϊμάκι από τα χέρια της Αϊσέ, συνόδευσε τη συνάντηση με τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Ομίλου ΒΑΣΙΛΙΤΣΙΑ Αντώνη Λαζάρου. Αφορμή στάθηκε μία ακόμη δικοινοτική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Ομίλου, από αυτές που μόνο τα μέλη του ξέρουν να διοργανώνουν. Μουσικές και στίχοι από Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή κοινότητα, έστειλαν το μήνυμα ότι ο πολιτισμός ενώνει και η συμβίωση σε μια πολυπολυτισμική κοινωνία είναι εφικτή ανεξάρτητα από θρησκείες, φυλές, εθνικότητες, χρώματα!!!

Συνέντευξη: Στρατούλα Τραμουντάνη- Γκόγκα

Φωτογραφίες: Αρχείο ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ

Αντώνης Λαζάρου: «Αν κάτι είναι άγνωστο σε φοβίζει. Αν το γνωρίσεις δεν έχεις λόγους να φοβάσαι. Φτάνει να υπάρχει αλληλοσεβασμός και ανεκτικότητα στις παραδόσεις του άλλου, να μην υπάρχουν στοιχεία βίας και όλα να εδράζονται στα καλώς νοούμενα συμφέροντα των απλών ανθρώπων και της κοινωνίας».

-          Κύριε Λαζάρου, ακούμε συνέχεια τον όρο πολυπολιτισμός. Τι σημαίνει για σας ακριβώς;

Πολιτισμική ταυτότητα είναι το σύνολο των συνηθειών και παραδόσεων ενός λαού ή ατόμων ξεχωριστά, με την έννοια του πολιτισμού, δηλαδή της κουλτούρας.  Είναι ο τόπος, το φύλο, η φυλή, η ιστορία, η γλώσσα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, η εθνικότητα και η αισθητική.  Πολυπολιτισμός είναι η συμβίωση σε μια κοινωνία με διαφορετικά τα πιο πάνω.  Δηλαδή με διαφορετική εθνότητα, γλώσσα, συνήθειες, θρησκευτικές πεποιθήσεις κλπ.

-          Θα λέγατε ότι υπάρχει πολυπολιτισμικότητα όταν σε μια κοινωνία χρησιμοποιούνται πολλές γλώσσες μόνο;

Όχι φυσικά.  Η διαφορετική γλώσσα και μόνο δεν είναι κατ΄ ανάγκη πολυπολιτισμός.

-          Η κυπριακή κοινωνία είναι πολυπολιτισμική κατ΄ ουσία, ή μόνο στα αρχεία του Υπουργείου Εσωτερικών;

Η κυπριακή κοινωνία είναι πολυπολιτισμική διότι υπάρχουν πέραν της μιας κοινότητας στο νησί.  Ιδιαίτερα με την ένταξη μας στην Ε.Ε. γίναμε ή θα γίνουμε ακόμα περισσότερο πολυπολιτισμική χώρα διότι υπάρχει η ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση στην Ε.Ε.

-         

Εκπαίδευση. Πιλοτικά σε πολλά σχολεία της Ε.Ε. εφαρμόζεται η πολυπολιτισμική εκπαίδευση και μάλιστα από την πρώτη δημοτικού.  Ποια είναι η άποψη σας.

Συμφωνώ απόλυτα.  Αφού θα ζήσουμε ως Ευρωπαίοι και όχι μόνο,  πλέον  σε αυτή την χώρα,  θα πρέπει να γνωρίσουμε την κουλτούρα, τα ήθη και έθιμα των ανθρώπων που θα ζήσουμε μαζί τους, ιδιαίτερα των Τουρκοκυπρίων.  Αν κάτι είναι άγνωστο σε φοβίζει.  Αν το γνωρίσεις δεν έχεις λόγους να φοβάσαι. Φτάνει να υπάρχει αλληλοσεβασμός και ανεκτικότητα στις παραδόσεις του άλλου, να μην υπάρχουν στοιχεία βίας και όλα να εδράζονται στα καλώς νοούμενα συμφέροντα των απλών ανθρώπων και της κοινωνίας .

-          Επειδή όμως εφαρμόζονται πιλοτικά, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι όροι και προϋποθέσεις για να είναι πετυχημένη.  Ποιοι πιστεύετε ότι θα πρέπει να είναι;

Σωστά.  Πρέπει να υπάρχουν όροι και αυτοί θα πρέπει να είναι η προώθηση της ιδέας της συμφιλίωσης, της ιδέας της ειρήνης, της ειρηνικής συμβίωσης, της ανεκτικότητας, του αλληλοσεβασμού.

-          Θεωρείται ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα  διαπολιτισμικής ανταλλαγής συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση;

Δεν γνωρίζω πολλά γι αυτό το ζήτημα αλλά πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό, ναι,  συμβάλλουν θετικά.  Έρχονται άνθρωποι, νέοι, σε επαφή μεταξύ τους, μιλούν, συζητούν.  Αυτό από μόνο του είναι θετικό.

-          Ποια η ευθύνη της πολιτείας ευρύτερα;

Η πολιτεία έχει καθήκον και αυτή να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Να αποβάλει τον φόβο ότι οι άλλοι ήρθαν για να αλώσουν τον πολιτισμό μας. Υπάρχουν χώρες με διαφορετικούς πολιτισμούς που ζουν πολύ αρμονικά. Χωρίς προβλήματα.

-         

Βασίζεστε πάνω στις αρχές τις πολυπολιτιμικότητας στη ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ;

Οπωσδήποτε. Δεχόμαστε στον όμιλο μας άτομα ανεξαρτήτως  θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων, γλώσσας και πολιτισμού. Έχουμε τέτοια άτομα στο σύλλογο.

-          Αν πορευτούμε δια μέσου του δρόμου της αποδοχής και της αλληλεγγύης, θα αλλάξει κάτι πιστεύετε;

Είναι ένα πρώτο βήμα να αλλάξει κάτι. Για να αλλάξει πραγματικά όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Η αποδοχή και η αλληλεγγύη δεν πρέπει να είναι ζητήματα τύπου φιλανθρωπίας. Όσο και όσα μπορεί ο καθένας. Θα πρέπει να είναι ζητήματα του κράτους, να εξαλείψει κοινωνικές ανισότητες,  να δώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους στην δουλειά, στέγη, ιατρική περίθαλψη, μόρφωση, έτσι ώστε να αισθάνονται όλοι ίσοι και όχι να περιμένουν βοήθεια σαν ζητιάνοι.

-          Ο κυπριακός πολιτισμός και η κουλτούρα μας, πορεύονται προς αυτή την κατεύθυνση;

Δεν θα το έλεγα αυτό. Υπάρχουν οι δυνάμεις που προσπαθούν. Όμως υπάρχουν και οι δυνάμεις που συνεχώς υποδαυλίζουν την προσπάθεια σε μια ιδέα της δήθεν πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας, που σπέρνουν τον ρατσισμό και το μίσος σε οτιδήποτε διαφορετικό. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε με ποιους θα ταχθούμε!

-          Έχει διαφανεί αυτό στην κοινωνία μας;

Ξεκάθαρα σε όσους μπορούν να το διακρίνουν.

-          Ποια η άποψη σας για την οικονομική κρίση;  Έχει δημιουργήσει και κρίση αξιών; Π.χ. γίναμε ξενοφοβικοί ή ρατσιστές;

Σίγουρα. Σε περιόδους κρίσης αναβιώνει σε μεγάλο βαθμό, ο ρατσισμός, ο φασισμός, η ξενοφοβία. Κάποιοι έντεχνα τα προωθούν αυτά σε τέτοιες περιόδους. Οι εκμεταλλευτές προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή των εκμεταλλευόμενων προς  άλλες κατευθύνσεις. Να τους βάλουν να τσακώνονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να μην αναγνωρίσουν τα πραγματικά προβλήματα. Φταίει ο ξένος, φταίει ο κυβερνητικός και ημικρατικός υπάλληλος, φταίει ο δήθεν ψηλόμισθος, φταίει ο αλλόθρησκος, φταίνε όλοι οι άλλοι ...!  Αν υπάρχουν στρεβλώσεις και σίγουρα κάποιες υπάρχουν, τότε να διορθωθούν. Αλλά δεν είναι πραγματικά προβλήματα ο ξένος ή ο άλλος εργαζόμενος. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η εκμετάλλευση των εργαζομένων και αυτή μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με την ομαδική οργάνωση και αγώνα.

-         

Τέλος ποια κοσμογονική αλλαγή θα ευχόσασταν να ξεκινήσουμε όλοι μαζί από αύριο το πρωί;

Να κτίσουμε μια  καινούργια κοινωνία όπου ο πλούτος να μοιραστεί δίκαια. Αυτοί που έχουν τον πλούτο δεν τον έκαναν διότι ήταν πιο έξυπνοι ή πιο δουλευταράδες από τον δικό μου πατέρα ή τον δικό σου. Τον έκαναν με την αδίστακτη εκμετάλλευση. Να έχει όλος ο κόσμος δουλειά, στέγη, μόρφωση, ιατρική περίθαλψη και ίσες ευκαιρίες στην κοινωνία. Να γίνει ο εργαζόμενος κύριο μέρος της εξουσίας.