Το Κυπριακό πρόβλημα μέσα από τα μάτια ενός νέου

Αυτό το άρθρο δεν έχει ως σκοπό να προσβάλει ούτε να υποτιμήσει την ιστορική αλήθεια του καθένα. Ιδιαίτερα τις γενιές  που όσα λάθη και αν έκαναν, σε αυτούς οφείλουμε το ότι υπάρχουμε. Εμείς όμως αναλαμβάνουμε από εδώ και πέρα!

Τι καλούμαστε όμως να αναλάβουμε; Πολλοί λένε ότι η νεολαία δεν είναι άξια ή ότι παλαιότερα οι εποχές ήταν πιο δύσκολες. Και όμως: τα προβλήματα που μαστίζουν την εποχή μας είναι ίσως πιο επώδυνα και πιο καταστροφικά από ποτέ.

Ανεργία, παιδεία, χάσμα γενεών, οικονομία, Ευρώπη, πολεμικές συρράξεις, περιβάλλον. Και σε όλα αυτά, οι νέοι έχουν να αντιμετωπίσουν και τα τύμπανα του πολέμου που καθημερινά ηχούν με απειλές και επίδειξη δύναμης από την Τουρκία.

Τύμπανα, τα οποία ηχούν ασταμάτητα καθώς όλοι έχουν αφήσει την Ε/Κ πλευρά στη μοίρα της. Εδώ και πολλά χρόνια ακούω ότι θα μας σώσει ο ένας θα μας σώσει ο άλλος. Η ιστορία έχει δείξει ότι αν δεν υπάρχουν συμφέροντα και κυρίως οικονομικά, κανείς δεν ρισκάρει το κεφάλι του.

 Το νησί μας, αυτό το πολύπαθο νησί, έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τον εξωτερικό εχθρό και τον εσωτερικό. Ανούσιες αντιπαραθέσεις, κακεντρεχής δηλώσεις και κυρίως άγνοια. Άγνοια για την ιστορία αυτού του τόπου. Άγνοια για τις παραδόσεις, άγνοια για τους ήρωες, άγνοια για τους ανθρώπους που μία ημέρα άφησαν τα πάντα για την ελευθερία  της νήσου της Αφροδίτης. Κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε φασίστες, επειδή αγαπάμε αυτό το τόπο. ΟΧΙ! Προσπαθούμε απλά να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και να τα πούμε με το όνομά τους!

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να ξεχωρίσω τι είναι αυτό που θα με κάνει να καταλάβω τον απέναντι. Ξεκινούσα πάντα από λάθος βάση. Ο απέναντι. Μήπως ο απέναντι θέλει αυτόν που τόσα χρόνια βιάζει τα συμφέροντά του; Ίσως υπήρχε μία περίοδος από το 1960 και μετά όπου οι Τουρκοκύπριοι να ήθελαν το αδελφό προς αυτούς Τουρκικό κράτος να επέμβει.

Γίνεται πλέον αποδεκτό ότι τα πράγματα αλλάζουν. Μπορεί άραγε κάποιος να ζήσει μαζί με τον ‘’βιαστή’’ του από το 1974; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Η αλήθεια είναι πως έλληνες και τούρκοι έχουν πολλά να μοιραστούν. Όπως έχουν πολλά και να χωρίσουν. Αιώνες σκλαβιάς, πόλεμοι, καταστροφές. Και πάντα, μα πάντα στη μέση τα συμφέροντα τρίτων χωρών.Πάντα! Ακόμα και το 1922 όταν η Ελλάδα έφτασε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα, ήταν οι ‘’Μεγάλες δυνάμεις’’ που έσωσαν τον Κεμάλ. Δεν ήξερε ο ίδιος ότι μεγάλο ποσό του ορυκτού πλούτου της Τουρκίας θα περνούσε σε ξένα χέρια.

1974 και η Αμερικανική εμπλοκή είναι γεγονός. Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, η ουδετερότητα της Τουρκίας. Πάντα μα πάντα προδοσία! Πάντα μα πάντα ελεημοσύνες από χώρες οι οποίες έχουν οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα στη περιοχή.

Η Κύπρος είναι ίσως η βάση με την οποία ελέγχεις μεγάλο κομμάτι της Μεσογείου. Είναι λοιπόν έτοιμος κάποιος να απαρνηθεί ένα τέτοιο θείο δώρο όταν βρίσκεται λίγα μίλια μακριά του; Ο παππούς μου έλεγε ότι η πορεία ενός κράτους εξαρτάται από το ποιος είναι αρχηγός σου σε συνάρτηση με το ποιος διοικεί τους απέναντι. Αυτή τη στιγμή η Κύπρος δεν έχει να αντιμετωπίσει το Τουρκικό έθνος. Έχει να αντιμετωπίσει έναν υπνωτισμένο λαό, που βρίσκεται υπό την επιρροή ενός φαντασμένου και γεμάτου με χιτλερικά ιδεώδη πρωθυπουργού. Ο Ερντογάν, που δύσκολα η γραφή μου μπορεί να τον αναφέρει ως κύριο, θέλει αίμα. 

Είμαστε λοιπόν έτοιμοι εμείς οι νέοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις; Δυστυχώς όχι. Ποιος πλέον ασχολείται με τους αγώνες των Κύπριων; Αν ρωτήσεις ποιος είναι ο Ευαγόρας Παλικαρίδης θα σου απαντήσουν ότι είναι Υπεραγορά. Το μίσος ενάντια στους Τούρκους είναι φυτεμένο. Είναι βαθιά φυτεμένο γιατί κάποιους τους συμφέρει.

Χρόνια ακούω πως αυτός που φταίει για το 1974 ήταν η Ελλάδα. Μήπως η Ελλάδα ήταν τότε ελεύθερη να παίρνει αποφάσεις; Μήπως η Ελλάδα δεν πλήρωσε τις ανάξιες αποφάσεις της τότε Χούντας; Δεν πλήρωσε ο ελληνικός λαός τα λάθη του πραξικοπήματος με διωγμούς από τη Πόλη; Τι αναφέρω ε; Ποιος ξέρει για τα Δεκεμβριανά και για τόσα άλλα γεγονότα που έγιναν; Φταίει η Ελλάδα! Λες και η γιαγιά μου όταν μπήκαν οι Τούρκοι στο νησί πανηγύριζε. Έκλαιγε, έτρεμε την επιστράτευση και μάζευε τρόφιμα και ρούχα για να στείλει στους αδερφούς κυπρίους.

Πως όμως όταν η προδοτική κυβέρνηση τότε είχε φυλακίσει την ελεύθερη βούληση της Ελλάδας;  Ποτέ μην κάνετε το λάθος να συγκρίνετε λαό με κυβέρνηση. Αν η Κύπρος νιώθει προδομένη πόσο προδομένοι πρέπει να νιώθουν οι ίδιοι οι Ελδυκάριοι που έδωσαν άνιση μάχη χωρίς καμία βοήθεια από την ίδια τη πατρίδα τους;

Δεν διαλέγουμε τους γείτονες μας. Δυστυχώς ίσως και να ήμασταν άτυχοι σε αυτό. Εμείς δεν κάναμε λάθη; Εμείς δεν προσπαθήσαμε με τη βία να επιβληθούμε; Έγιναν πολλά. Για ακόμα μία φορά τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων διέλυσαν αυτό το τόπο.

Για παράδειγμα τα γεγονότα της Κοφίνου. Ακόμα και τότε τα λάθη μας ήταν ανεπανόρθωτα.

Ας δούμε λοιπόν ξεκάθαρα κάποιες σκέψεις ενός νέου για το Κυπριακό.

Κάποτε σε αυτόν τον τόπο υπήρχαν άνθρωποι που πολέμησαν και αγωνίστηκαν κατά των βρετανών για την ελευθερία. Μία βασίλισσα, πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά δεν το άντεξε αυτό. Όπως κάνουν πάντα στη Βρετανία, βγάζουν πολλές φορές το πρόβλημα και το εξάγουν ως προϊόν τρίτου. Έτσι και τότε. Ήθελαν βάσεις. Τις πήραν. Δεν ήθελαν άλλες συγκρούσεις. Όμως ήθελαν εκδίκηση για το λαό που τόλμησε. Τι έπραξαν; Μα φυσικά μετέφεραν το πρόβλημα σε Ελληνο-Τουρκο- κυπριακό. Γέμισαν την αστυνομία της Κύπρου με πράκτορες της ΜΙΤ. Γέμισαν την αστυνομία της Κύπρου με φανατικούς Τούρκους που μόνο Κύπριοι δεν ήταν για να τιμωρούν τους ελληνοκύπριους που είχαν βλέψεις είτε για Ένωση είτε καθαρά για απελευθέρωση από το ζυγό.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε το μίσος, κύριοι. Ή μάλλον έτσι φυτεύτηκε το μίσος. Για ακόμα μία φορά δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια βέβαια. Εμείς θα συνεχίζουμε να βλέπουμε απαθής τα γεγονότα να εξελίσσονται; Ο ωχαδερφισμός έχει φτάσει στο αμήν και το μόνο που θα μας ενδιαφέρει είναι ποιος νίκησε στο Survivor. Η αποχή στις εκλογές έδειξε πολλά. Πάντως αν νομίζετε ότι οι Τούρκοι περνούν καλά κάνετε μεγάλο λάθος. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει την αντίστοιχη κυβέρνηση της Ελλάδας επί Χούντας. 

Το κράτος της Τουρκίας δεν επιτρέπει σε κανέναν να μιλήσει. Οι διώξεις συνεχίζονται ακόμα και σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρύτανης του Πανεπιστήμιου Κύπρου δέχεται κάθε εβδομάδα μέχρι και 20 αιτήσεις από ακαδημαϊκούς της Τουρκίας για εργασία στο Νησί.

Το κράτος με την ημισέληνο έχει πάνω από 40 εσωτερικά προβλήματα και τι καλύτερο από το να τα εξάγεις. Άλλωστε οι μεγάλες δυνάμεις έχουν διδάξει πολύ καλά στους γείτονες μας πώς να το κάνουν αυτό.

Σε τι λοιπόν έχει μετατραπεί το Κυπριακό πρόβλημα; Μήπως σε ένα ακόμα οικονομικό ή καλύτερα οικονομίστικο πρόβλημα; Πόσοι από τους Ελληνοκύπριους θέλουν να επιστρέψουν πίσω; Πόσοι πραγματικά θα το κάνουν; Πόσοι αντέχουν χωρίς να πουλήσουν στα κατεχόμενα τις περιουσίες τους; Έχω ακούσει τα πάντα σε αυτό το τόπο. Άλλοι μου λένε ότι θέλουν τοίχος. Άλλοι μου λένε ότι οι μεν από εδώ οι δε από εκεί. Μήπως λοιπόν το Κυπριακό έχει μετατραπεί σε ένα χρηματιστήριο; Τον ενδιαφέρει το Κύπριο αν θα πουλήσει την περιουσία του στο 10% της αξίας της, στο 100% ή απλά θέλει να επιστρέψει; Μόνο ο Θεός ξέρει. Μόνο ο Θεός ξέρει με τι νόμους, με ποιο σύνταγμα μπορεί να συνυπάρξει ειρήνη σε αυτό το νησί. Το μίσος μόνο μίσος φέρνει. Ο πόλεμος μόνο πόνο προσφέρει.

Εν κατακλείδι, Ε/Κ και Τ/Κ δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Το μίσος αυτό δυστυχώς είναι βαθιά φυτεμένο. Φυτεμένο από κυβερνήσεις που το μόνο που θέλουν είναι να αφαιμάξουν αυτό το τόπο. Παρόλα αυτά για να λέμε και τα πράγματα από την ιστορικά ορθή γωνία η νεολαία είναι εδώ έτοιμη να αντιμετωπίσει τα πάντα. Γιατί όσο Survivor και Master Chef να δούμε, η ιστορία του έθνους έχει δείξει ότι η καρδιά μας μπορεί να αντιμετωπίσει πολλά. Άλλωστε οι μεγαλύτεροι ήρωες γεννήθηκαν σε στιγμές τρέλας και ηρωισμού, δεν γεννήθηκαν μπροστά από μία οθόνη. Όσοι τρελοί και να διοικούν αυτό τον κόσμο εμείς πάντα θα παλεύουμε για  μία ελεύθερη-ενωμένη  Κύπρο.

Αντώνιος Γκόγκας

Msc Agricultural Univercity of Athens