Δέκα άγνωστοι ξεγυμνώνονται σε μια παράλληλη Κοινωνία. Σε αυτή των Χώρκατων!

Γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας,

Γύρω μας καθημερινά συμβαίνουν πολλά περιστατικά που μας αφήνουν πολλές φορές άναυδους! Ρωτήσαμε γνωστούς και φίλους να μας μεταφέρουν τις δικές τους εμπειρίες από μικρά συμβάντα στα οποία ήσαν μάρτυρες και τους προβλημάτοσαν,  κυρίως αρνητικά. Δέκα άγνωστοι λοιπόν Κύπριοι και Κύπριες, ξεγύμωσαν τον εαυτό τους και (είτε σε δημόσιο, είτε σε ιδιωτικό χώρο) έδειξαν την κακή τους πλευρά. 

Επισημαίνεται ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι τελείως συμπτωματική. 

Στο Νο 10αν και του άξιζε οπωσδήποτε καλύτερη θέση, παίκτης σε τηλεπαιχνίδι με αγαπημένη συνήθεια τα ταξίδια, προσπαθώντας να αριθμήσει τις χώρες της Ευρώπης που δεν επισκέφτηκε αναφώνησε: Την Βοσνία, το Κόσσοβο, την Μακεδονία (εννοώντας το κράτος των Σκοπίων) (μικρή παύση) και συνέχισε λέγοντας εάν μπορούμε να λέμε την Μακεδονία, Μακεδονία… Αγαπητέ μου κύριε, η σωστή απάντηση είναι ΟΧΙ. Δεν μπορείτε να λέτε τα Σκόπια, Μακεδονία γιατί δεν είναι.  (οι λόγοι είναι δεκάδες που αιτιολογούν την άποψη και γραμμένες στην ιστορία. Μια απλή ματιά χρειάζεται…)

Στην επόμενη ΘέσηΝο 9: Μικρή ανόητη και πανούργα Κορούα! Μετέβη σε γνωστό πολυκατάστημα της Λευκωσίας: Έβαλε το κοριτσάκι της μέσα στο μεγάλο καρότσι των αγορών, ανάμεσα σε σαμπουάν και απορρυπαντικά πλυντηρίου και πατώματος, κάποιο από αυτά έσταξε και απαιτούσε από το κατάστημα να της αγοράσουν καινούργιο φόρεμα για την κόρη της. Όταν της έδωσαν εναλλακτική λύση και της πρόσφεραν μία γεναία έκπτωση στα ψώνια που ήδη είχε κάνει, έβαλε την γλώσσα μέσα, κοινώς το …βούλωσε αποδεικνύοντας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και πως την δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς και καμία!

ΘέσηΝο 8: Ο Κύπριος πελάτης που εμφανίστηκε με (όχι μία, ούτε δύο) τρείς ηλεκτρικές συσκευές σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών, λίγο πριν εκπνεύσει το χρονικό διάστημα των δύο χρόνων της εγγύησης, για να της αλλάξει λέγοντας απίστευτα πράγματα. Φυσικά και δεν του έγινε η αλλαγή διότι παρά τις φωνές μπροστά σε πολλούς άλλους πελάτες αποδείχτηκε ότι ήταν και κοσυντηρημένες και … κακοποιημένες  από ανθρώπινο χέρι. Προφανώς το χέρι του..ιδιοκτήτη!

Θέση Νο 7: Πόσες φορές δεν έχουμε αντιληφθεί κάποιον πελάτη σε φούρνο ή σε κατάστημα τροφίμων, να δοκιμάζει τα προσφερόμενα προς πώληση είδη; Πολλές φορές όπως και ο κύριος που βρέθηκε στο νούμερο 7, που εθεάθη να γλύφει τα χέρια του, να τα ακουμπά με επιδεξιότητα επί των ψωμιών και έπειτα να τα γλύφει για να πάρει τις θερμίδες του σουσαμιού! Στη συνέχεια ανοίγει τις προθήκες των πιτο-ειδών, καταναλώνει  ένα τυροπιτάκι, ένα λουκανοπιττάκι, μισή χαλουμόπιττα και όταν αντιλαμβάνεται ότι τον παρακολουθούν αναφωνεί: Εν είν ΄ ζεστές!

Θέση Νο 6: Συνήθεια πολλών που έχουν ξενιτεμένους συγγενείς ή φοιτητές, ν αστέλνουν κυπριακά προιόντα προς κατανάλωση! Έτσι και ο φίλος μας, αποφάσιεσε να στείλει στον εγγονό στην Αγγλία Χαλούμια. Μπράβο του. Έτσι παρουσιάστηκε στην εξυπηρέτηση πελατών με μία τσάντα γεμάτη από χαλούμια. Ρώτησε ευγενικά εάν θα μπορούσε να τα πάρει μέσα στο μαγαζί γιατί ψάχνει τάπερ για να τα χωρέσει όλα και να τα στείλει στον εγγονό του στην Αγγλία. Ήθελε να εύρη συγκεκριμένο τάπερ που να χωράει τον όγκο των χαλουμιών που είχε μαζί του. Και μη χειρότερα δηλαδή! Δεν του επιτράπηκε να τα πάρει και ύστερα από άνευ ουσίας διαπληκτισμούς, έφυγε βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Φυσικά εκτός των άλλων γαλλικών έβρισε λέγοντας πως όλοι οι πελλοί εκεί εργάζονται…

Θέση Νο 5:Έτρεχε και δεν έφτανε. Είναι κάτι που το παθαίνουμε όλοι όταν πρέπει να πάμε επειγόντως στην τουαλέτα και δεν την βρίσκουμε. Ειδικά στα πολυκαταστήματα! Ο πελάτης λοιπόν σε εμπορικό κέντρο και στο μέσο μεγάλου καταστήματος κάλεσε έναν υπάλληλο και του είπε τον καημό του. Είχε ακράτεια και εάν έκανε ένα βήμα ακόμα  το κατάστημα θα γινότανε αποχωρητήριο. Ζήτησε ευγενικά μία σακούλα του καταστήματος, μπήκε ως δρομέας των 100 μέτρων στο πρώτο δοκιμαστήριο και ελευθερώθηκε από τα βάρη που είχε. Η σακούλα παραδόθηκε επιμελώς κλεισμένη στην καθαρίστρια.

Θέση Νο 4:Ουρές στα νοσοκομείο. Αν δεν έχετε σταθεί σε ουρά Νοσοκομείου, δεν έχετε ζήσει μία από τις 100 εμπειρίες που πρέπει να ζήσετε πριν αποδημήσετε εις κύριον. Ασθενείς για να πληρώσουν το τέλος και να εξετασθούν. Στο πρώτο κισέ ο ασθενής με νούμερο 500. Εκνευρισμός. Από το πουθενά εμφανίζεται ένας μεσήλιξ, ελαφρώς μάγκας και καραμπουζουκλής, με σχισμένο τζην, και τατουάζ στα χέρια…..κουνώντας το νούμερο 340 και λέγοντας: σόρρυυυ έπινα καφέ και ξεχάστηκα. Αφού αντιλαμβάνεται ότι κανείς δεν του δίνει σημασία, επιστρατεύει άλλη δικαιολογία: Σόρρρυυυυυ η γυναίκα μου είναι έγκυος και ήμασταν στον ιατρό πλιιιζ ……Στο άκουσμα της λέξης εγκύου ανοίγουν οι διάδρομοι και οι υπάλληλοι τον εξυπηρετούν. Κάτω από τα μουστάκια που δεν είχε ένα κοροιδευτικό χαμόγελο επιβεβαίωσε την επιτυχία του. Τα κατάφερε και σήμερα ο … χώρκατος!

Θέση Νο 3: Ποιος δεν έχει επισκεφτεί τα καταστήματα του αεροδρομίου για να ψωνίσει μικρά δωράκια για τα αγαπημένα πρόσωπα του; Σχεδόν όλοι. Ο φίλος μας όμως ως πλουσιοκράτης ή νεόπλουτος (ίσως και τίποτα από αυτά) έδωσε  120 ευρώ για σοκολάτες για τα ……κοπελούδια του! Φυσικά με επίδειξη της αμέρικαν εξπρές κάρτας του(ξέρετε δα: η Κάρτα περασμένη ανάμεσα στο δείκτη και το μεσαίο δάκτυλο και πεταμένο με ύφος ζεν πρεμιέ μπροστά από την ταμία

Θέση Νο 2:Σκηνή απείρου κάλλους. Νέοι που πιστεύουν πως η ομορφιά, η κορμοστασιά και η εν γένει προσωπικότητά τους, κάνουν όλες τις γυναίκες να λιποθυμούν. Συμπεριφορές ελληνικού καμακιού που ξετυλίγονται κυρίως στα τουριστικ΄αμέρη, όπως και η πόλη μας η Λάρνακα.  Η ηλικία τους περί τα 30. Στο άνθος που λένε. Οι ήρωές μας, αξύριστοι φυσικά, κακοντυμένοι (φυσικά!) και με τρόπους (ο μοντιέ! ) άστα να πάνε. Κάνουν με τις φωνές και τις πελάρες άνω – κάτω το μαγαζί και ο υπεύθυνος μετά βίας κρατιέται. Πληροφορίες λένε ότι τον αλυσοδέσανε οι λοιποί για να μην τους πετάξει έξω με τις κλωτσιές. Φτάνουν στην ταμία, τρώγοντας σοκολάτες.  Η ταμίας αμήχανη, μόλις που ψελλίζει την τιμή. Ο ένας εκ των νεαρών της λέει σκύβοντας: Το τηλέφωνό σου κόρη το θέλω. Λυσώ σε!!

Θέση Νο 1:Ο απαίδευτος νεοκύπριος. Προσπαθεί να γίνει καλύτερος. Θέλει να ξεφύγει από την μάζα και εντάσσεται στον όχλο, λατρεύει να είναι οπαδός και ξεχνά τι σημαίνει φίλαθλος πιστεύοντας ότι έτσι υπηρετεί καλύτερα την ομάδα του ως ιδέα,  θέλει να είναι καλός τηλεθεατής και ακροατής αλλά η πτωχή Τηλεόραση και το κακό ραδιόφωνο δεν του δίνουν άλλα περιθώρια,  τολμά να συμμετέχει και του προσφέρουν θέση γλάστρας, έχει παντού κολλητούς και κουμπάρους, και ενώ κάνει βήματα προς τα μπροστά, βρίσκεται διαρκώς στο ίδιο μέρος. Και πάντα βάνει ερωτηματικά χωρίς να δει καθαρά τις λύσεις που βρίσκονται μέσα του.

Τελειώνοντας θα ήθελα να μεταφέρω αυτολεξεί, μία παράγραφο από το υπέροχο βιβλίο του Φοίβου Νικολαίδη«Νεοκύπριοι Πλουτοκράτες ή Νεόπλουτοι Αρχοντοχωριάτες»:

«… Το φιλότιμο του απλού Νεοκύπριου, η εξυπνάδα και η εργατικότητα είναι χαρακτηριστικά που μας διακρίνουν και αποτελούν τα εχέγγυα, που θα μας βοηθήσουν για να γίνουμε αυτό που πραγματικά αξίζουμε να είμαστε. Αληθινοί, δηλαδή, άρχοντες μιας μακραίωνης παράδοσης και άξιοι συνεχιστές μιας ζηλευτής ιστορίας…».

Αυτή είναι η άποψη του υπογράφοντος του κειμένου ασχέτως τις διαβαθμίσεις των αναφερόμενων γεγονότων στα πλαίσια του ευθυμογραφήματος.