Πως μπορέσαμε να προσπεράσουμε την Άνοιξη;

Γράφει η Στρατούλα Τραμουντάνη

Φωτογραφία: Σώτος Κωνσταντίνου

Πως μπορέσαμε να προσπεράσουμε την Άνοιξη;  Πως μπορέσαμε αλήθεια να προσπεράσουμε την Άνοιξη, την ισημερία της, το φως της, τη δημιουργία της, τα μηνύματα της; Τα στάχυα και τις παπαρούνες, τα χαμομήλια, τα άνθη της αμυγδαλιάς, της ροδακινιάς;

Πως μπορέσαμε και προσπεράσαμε τα χελιδόνια; Τα τιτιβίσματα και τις γλάστρες στα μπαλκόνια, όπου δειλά- δειλά ξεπροβάλλει ο βασιλικός, το γιασεμί και η πασχαλιά; Πως καταφέραμε και αντικαταστήσαμε την Άνοιξη με εικόνες από φέρετρα, με απόγνωση, με κραυγές αγωνίας και απομόνωσης, με φόβο και τρόμο;

Πως καταφέραμε να προσπεράσουμε τους χαιρετισμούς, το «Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια»; Τα καντήλια και τα κοιμητήρια;

Την ποίηση και τη μουσική που τη συνοδεύει; Τη θάλασσα και τα βότσαλα της; Την αυγή και δύση του ανοιξιάτικου ήλιου; Το θαύμα της αλόης και τη μυρωδιά του κυριακάτικου φαγητού; Τον παππού και τη γιαγιά με τις ζύμες, τα γλυκά του κουταλιού και τις μαρμελάδες; Τα μαρτάκια στα χέρια των παιδιών και τις μελισσούλες στις κερήθρες;

Κρυφτήκαμε και προσπεράσαμε την άνοιξη!!! Πως το αντέχουμε; 

Ποιος είναι αυτός ο ιός που μας  καθήλωσε στις οθόνες των τηλεοράσεών μας, στις ειδήσεις για να μάθουμε  το πόσοι, που χάθηκαν και πόσα φέρετρα μαζέψαμε;

Όποιος και εάν είναι, δίπλα του υπάρχει η Άνοιξη!!! Η φύση αναγεννιέται κι εμείς μαζί της. Ας μη την προσπεράσουμε!!!