Σε αυτούς που… μουντζουρώνουν στο χαρτί γράφοντας ιστορία! Στην Ελένη Σιούφτα!

Γράφει η Στρατούλα Τραμουντάνη

Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το άρθρο σε όλους όσοι παλεύουν για τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες τους. Σε εκείνους που δεν φοβούνται να ορθώσουν ανάστημα και να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Σε αυτούς που, σε πείσμα των καιρών,  κρατούν ψηλά τη σημαία για την ελευθερία της έκφρασης, την αγάπη για τον πολιτισμό και το έθνος τους χωρίς να είναι εθνικιστές!

Σε αυτούς που… μουντζουρώνουν στο χαρτί γράφοντας ιστορία! Στην Ελένη Σιούφτα!

Ξεκίνησα να γράψω ένα ρεπορτάζ για την παρουσίαση του βιβλίου της στην οποία ήμουν παρούσα. Να πω τι έγινε, που έγινε, ποιος το παρουσίασε, ποιοι συμμετείχαν, ποιοι παρευρέθηκαν, ποιοι τραγούδησαν… μπλα μπλα μπλα! Να δώσω την είδηση.

Μετά όμως σκέφτηκα: Τι νόημα έχει; Έγινε!!!

Αυτό που έγινε και που δεν μπορώ να μην μεταφέρω στους αναγνώστες μου, είναι πως… «η μουντζούρα του Ανδρέα», της εκπαιδευτικού, συγγραφέα, ποιήτριας Ελένης Σιούφτα, έγινε η απαρχή για να δω μέσα μου, πόσες μουντζούρες έζησα, ζω και παλεύω στη ζωή μου. Πόσες… κίτρινες κουκκίδες… έγιναν… η αρχή μια δημιουργίας αλλά και η αρχή για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή μου. Να αναρωτηθώ και να συγκατατεθώ πως… κι εμείς μια κουκκίδα είμαστε. Όλα τα άλλα είναι Θεός!

Ένα μάθημα πίστης σε αυτό που τα μάτια δεν βλέπουν αλλά η καρδιά νιώθει όταν ακουμπάμε πάνω το χέρι μας.

Εύχομαι, το βιβλίο αυτό, που για κάποιους απευθύνεται σε παιδιά, να καταλήξει στα χέρια όλων μας. Παραπάνω σε χέρια ενηλίκων. Γιατί «η μουντζούρα του Ανδρέα» δεν είναι ένα παραμύθι για παιδιά. Είναι ένα εγχειρίδιο ενσυναίσθησης, αγάπης, πίστης, αδελφοσύνης, ομοψυχίας. Θεϊκό!