«Η Λογοτεχνικότητα των Συγκυριών». Μια συνάντηση από την ομάδα συγγραφέων ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ!!!

Η Ομάδα Συγγραφέων «Διαβάσεις», προγραμματίζει την τρίτη, από σειρά τριών συναντήσεων, με συγγραφείς από συγκεκριμένο κάθε φορά ελληνικό εκδοτικό οίκο.

Η εκδήλωση, με ειδικότερο τίτλο: «Η Λογοτεχνικότητα των Συγκυριών», θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαΐου 2019, ώρα 19:00 στην αίθουσα συνεδρίων και διαλέξεων Διαλεκτική, (πρώην Πολιτιστικό Κέντρο Αγλαντζιάς - παλιά πλατεία Αγλαντζιάς. Σε αυτή θα φιλοξενηθούν οι συγγραφείς Χρίστος Κυθρεώτης και Γιάννης Γορανίτης, των εκδόσεων «Πατάκης». Με τους φιλοξενούμενους θα συνομιλήσει η Κωνσταντία Σωτηρίου, υπό τον συντονισμό του  Χρίστου Ρ.Τσιαήλη και της Νάσιας Διονυσίου.

Η εν λόγω σειρά συναντήσεων αποσκοπεί στη συζήτηση ζητημάτων που αφορούν στη διαδικασία της γραφής, της έκδοσης και της ευρύτερης λογοτεχνικής διαδικασίας, καθώς και στην παρουσίαση του προσωπικού έργου των συμμετεχόντων δημιουργών σε σχέση με το ειδικό θέμα συζήτησης της βραδιάς. Οι συναντήσειςαπευθύνονται σε πρόσωπα που επιθυμούν να έρθουν σε άμεση επαφή με τη σύγχρονη λογοτεχνική δραστηριότητα σε Ελλάδα και Κύπρο, γνωρίζοντας νέους συγγραφείς και ανακαλύπτοντας τη φυσιογνωμία σημαντικών εκδοτικών οίκων. Ταυτόχρονα, απευθύνονται σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη κυπριακή λογοτεχνία και τους τρόπους με τους οποίους αυτή συνυπάρχει ισότιμα και δημιουργικά στα πλαίσια της ελληνικής λογοτεχνικής πραγματικότητας.

Η πρώτη εκδήλωση, στην οποία φιλοξενήθηκαν συγγραφείς των εκδόσεων Το Ροδακιό, πραγματοποιήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2018 και η δεύτερη στην οποία φιλοξενήθηκαν συγγραφείς των εκδόσεων «Γκοβόστης», στις 15 Φεβρουαρίου 2019. Και δύο συναντήσεις στέφθηκαν με μεγάλη επιτυχία. 

Είσοδος ελεύθερη

Ο Χρίστος Κυθρεώτης γεννήθηκε το 1979. Για το πρώτο του βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων Μια χαρά (Εκδόσεις Πατάκη, 2014), τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (εξ ημισείας με την Μαρία Φίλη), ενώ περιλήφθηκε επίσης στις βραχείες λίστες του Βραβείου Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης και του Βραβείου Νέου Λογοτέχνη του περιοδικού Κλεψύδρα. Το μυθιστόρημα Εκεί που ζούμε είναι το δεύτερο βιβλίο του.

«Μια χαρά»απόσπασμα

 «Άρχισε πάλι το κυνηγητό. Πάνω που βγήκαμε στη Βεΐκου και επιτέλους καταλάβαμε πού βρισκόμαστε, τους εί-δαμε να κόβουν ταχύτητα. Τι κάνουν, σκέφτομαι, τα ζώα, αυτοκτονούν; Όχι, δεν αυτοκτονούσαν. Στα διακόσια μέτρα μπροστά μας, βλέπουμε τον δρόμο να κοκκινίζει. Μας είχαν ρίξει στο τέλος της πορείας τους. Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας με τρόμο. Δεν το ξεχνάω, πρώτη φορά είδα τρόμο στα μάτια του Μιχάλη. Μέσα σε στιγμές είχαμε σχεδόν περικυκλωθεί από μια κόκκινη στρατιά ηλιθίων που ξερογλείφονταν. Για έναλεπτό δεν έγινε τίποτα. Μετρούσαν. Το κάνουν αυτό οι γαύροι. Μετράνε. Άν δεν είναι τουλάχιστον τετραπλά-σιοι, δεν επιτίθενται. Μέχρι τριπλάσιοι τρέχουν. Εδώ όμως ήταν πολύ περισσότεροι. Δεκαπλάσιοι και βάλε. Δεν υπήρχε σωτηρία. Εκλεισα τα μάτια και ονειρεύτηκα ότι είχα φτερά».

Ο Γιάννης Γορανίτης γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος, μεταφραστής και ghostwriter βιογραφιών. Για τη σπονδυλωτή συλλογή διηγημάτων «24» (Εκδόσεις Πατάκη) κέρδισε το βραβείο «Πρωτοεμφανιζόμενος στην Πεζογραφία» του περιοδικού «Ο Αναγνώστης», και συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο «ΜένηςΚουμανταρέας» της Εταιρείας Συγγραφέων. Διηγήματά του έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.

24 απόσπασμα

“Οι πορτοκαλί πόρτες του τρένου ανοίγουν με ένα σφύριγμα· η Άστριντ γλιστρά πίσω από μια μαυροντυμένη γυναίκα· πρώτη φορά μπαίνει στο τρένο· κυκλοφορεί ελάχιστα στην Αθήνα· ο χρόνος που περισσεύει από τις συσκέψεις μηδαμινός· τον ξοδεύει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου· 304· υπνοδωμάτιο, γραφείο, μπάνιο, ησυχαστήριο, όλα μαζί· από το μεγάλο παράθυρο βλέπει ένα τεθλασμένο παραλληλόγραμμο ουρανού – όσο χωράει στα κενά μεταξύ των ορόφων ενός πενταώροφου γκαράζ. Τον ίδιο ουρανό κοιτάει και τώρα στα υπέργεια διαλείμματα μεταξύ των τούνελ· το τρένο μπαινοβγαίνει στο σκοτάδι σαν κολυμβητής που κάνει πρόσθιο: εισπνοή· βουτιά στο μαύρο· σκοτάδι· η ίριδα μεγαλώνει· προσαρμόζεται· η Άστριντ προσαρμόζεται· πάντα προσαρμόζεται· εκπνοή· ανάδυση στο λευκό· αγενές λευκό που σε αναγκάζει να κλείσεις τα μάτια· φως· η ίριδα μικραίνει· το λευκό του ουρανού νερώνει με γαλάζιο· σκουραίνει· σκουραίνει κι άλλο· μένει ένα μπλε πυκνό, σαν ψεύτικο, λες κι ένα παιδί άπλωσε λιωμένη κηρομπογιά.

Η Άστριντ προχωράει· πάντα προχωράει· σε κατάσταση τράνζιτ τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια· από τη στιγμή που βγήκε από το κόκκινο σπίτι του Aspö· ο φαγωμένος μεντεσές του θυρόφυλλου έτριξε· δεν έκλεισε την πόρτα πίσω της· φοβήθηκε μην τον ξυπνήσει· έτρεξε μέχρι την άσφαλτο· άφησε μόνο ίχνη από τα ροδάκια της κόκκινης βαλίτσας. Όταν το φέρι έδεσε στην Karlskrona πήρε μια βαθιά ανάσα· μαζί και την απόφαση ότι από το επόμενο βήμα ξεκινά η καινούρια ζωή της. Και ξεκίνησε· δουλειά στο καφέ· δουλειά στο σουπερμάρκετ· μπάτσελορ: Διεθνείς Σχέσεις· δουλειά στο εστιατόριο του campus· υποτροφία· πρώτο μεταπτυχιακό: Ανθρωπογεωγραφία – πόσο τη γοήτευε η λέξη: η γεωγραφία των ανθρώπων, σκάρωνε στο μυαλό της χάρτες με ανθρώπινα κορμιά – νέα υποτροφία· δεύτερο μεταπτυχιακό: IntelligenceAnalysis· πρακτική στη Νέα Υόρκη· πρόσληψη στην τράπεζα· Ζυρίχη· Παρίσι· ο θάνατός του· σκοτάδι· εισπνοή· Φρανκφούρτη· ξανά Νέα Υόρκη.

Η Άστριντ συνεχίζει χωρίς να κοιτά πίσω· πάντα συνεχίζει· Μπανγκόκ· Ρέυκιαβικ· τώρα Αθήνα. Τώρα εδώ· σ’ αυτή την πολύβουη σάουνα, στην υγρή δίνη που τους καταπίνει· κι εκείνοι φλυαρούν για τον καιρό – ω, μοιάζουν τόσο υπερήφανοι για τον καιρό, για την κοσμική σύμπτωση που τους απίθωσε σε αυτή την ηλιόλουστη ακίδα του σύμπαντος.”

Από το διήγημα #17 Μοναστηράκι [ανάδυση στο λευκό Ι]