Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης : «Είναι θέμα ευθύνης του καθενός και πρώτα των ηγετών που πρέπει να χαράσσουν το μέλλον με σχέδια ή αποφάσεις συνετές, με μέτρο, τίμιες».

Μια ιδιαίτερη και πολύπλευρη προσωπικότητα, πολυδιάστατη, σπάνιο για την εποχή που διανύουμε, είχα την τιμή και την αξίωση να ανταμώσω πρόσφατα. Έναν τόσο εκλεκτό και απλό άνθρωπο  μα συνάμα ένα τόσο σπουδαίο λόγιο και συγγραφέα της Κύπρου.  Η έντονη παρουσία του, διάχυτη και χειμαρρώδης, με τόση διαφώτιση, έμπνευση και άποψη!!! Αγαπητοί αναγνώστες ο  Δρ Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδης, σε μια σπάνια- εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο apopsi-la.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Στρατούλα Τραμουντάνη-Γκόγκα

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αρχείο Δρ. Ιωσήφ Σ. Ιωσηφίδη

Κύριε Ιωσηφίδη,  είστε ένας επιστήμονας με επιτυχή πορεία στον τομέα που σπουδάσατε και ένας διακεκριμένος Λογοτέχνης με πολυπρόσωπη προσφορά στα γράμματα, τις τέχνες και τον πολιτισμό της Κύπρου. Πρόσφατα διαβάσαμε ότι σχεδιάζετε διάλεξη με θέμα: ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΜΕ ΓΛΥΠΤΑ ΛΑΡΝΑΚΕΩΝ (και όχι μόνο)'' για εμπλουτισμό του Τουριστικού Προϊόντος και για Καλλιτεχνική Αναβάθμιση της πόλης''. Μπορείτε σε γενικές γραμμές να μας αναπτύξετε την ιδέα αυτού του εγχειρήματος;

Ι.Σ.Ι.: Αυτό που μας λείπει είναι η φαντασία. Η λογική ξεκινά από το Α και φτάνει ως το Ω…. η φαντασία ξεκινάει από το Ω και φτάνει στον αιθέρα (skyisthelimit). Γι’ αυτό, εμείς των Γραμμάτων και των Τεχνών, πρέπει να βοηθάμε αυτούς που διοικούν να συνδημιουργούν μαζί μας. Εμείς με ιδέες και εμπνεύσεις για Τέχνη/ ν Πολιτισμό – που είναι η μόνη σίγουρη ασπίδα μας- και αυτοί με τις αποφάσεις τους και τους χρηματικούς πόρους – των ίδιων ή χορηγών – για να στηριχθούν οι καλλιτεχνικές ιδέες. Τους πιστώνω με καλή πρόθεση, αλλά θέλουν κέντρισμα!

Ο Δήμος Λάρνακας έχει αρκετούς χώρους και πάρκα. Θα μπορούσε τότε να δώσει άδεια και να υποστηρίξει οικονομικά ώστε να διακοσμηθούν με έργα Λαρνακέων γλυπτών – αλλά και μερικών καταξιωμένων μη-Λαρνακέων. Ας αναφέρω μερικές τοποθεσίες, που πιστεύω ότι θα τις επισκέπτονταν πολλοί Κύπριοι και τουρίστες:

Α.Πάρκο Ποιητών (απέναντι από το Νεκροταφείο Αγ.Γεωργίου). Ήδη εκεί στήθηκε το άγαλμα του Παύλου Λιασίδη. Μπορούν να συνυπάρξουν αγάλματα άλλων πολύ μεγάλων ποιητών που τάφηκαν στο διπλανό νεκροταφείο, όπως ο Κώστας Μόντης, ο Παντελής Μηχανικός, ο Θεοδόσης Νικολάου. Μάλιστα για να ολοκληρωθεί η αγαλματοστοιχία, ας στηθεί και το άγαλμα του βάρδου Δημήτρη Λιπέρτη (γεννήθηκε στη Λάρνακα) και του εθνικού ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη (έζησε για χρόνια στη Μητρόπολη Λάρνακα). Αν καλλωπιστεί ο χώρος μπορεί να προσφέρεται για πολιτιστικές βραδιές ποίησης και απαλής μουσικής των μαθητών των Λυκείων ή Λογοτεχνών Λάρνακας/ Κύπρου. Οι γλύπτες θα επιλεγούν μέσα από ανοικτό διαγωνισμό του Δήμου – δηλαδή δεν θα είναι αποκλειστικά Λαρνακείς.

Β. Ο Διάδρομοςπρος την Είσοδο τουΤσιρείου Αμφιθέατρου, όπου δίνονται συχνά παραστάσεις. Ένθεν και ένθεν, μπορούν να στηθούν αγάλματα Λαρνακέων με ελεύθερο θέμα, αρκεί να παραπέμπει στην Ιστορία και Παράδοση της Λάρνακας.

Γ. Κατά μήκος της Πιαλέ Πασά ως ανοικτός χώρος γλυπτών όπου διάφοροι χορηγοί θα χρηματοδοτούν έργο Κύπριου γλύπτη σε ελεύθερο θέμα, αρκεί και πάλι να παραπέμπει στην Ιστορία και στην Παράδοση της Επαρχίας Λάρνακας.

Δ.  Μπρος από την Είσοδο του Αρχαίου Κιτίου, με θέμα γλυπτικής παρμένο από το Αρχαίο Κίτιο, το αρχαίο λιμάνι, τις τριήρεις, τα ευρήματα και τη ζωή του Ζήνωνα Κιτιέα.

Τέλος, θα ήταν καλό ο Δήμος να πείσει τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα νέα μεγάλα κτίρια (Ρώσων κ.ά.) να κοσμούν την είσοδο/ φουαγιέ με έργα τέχνης Κυπρίων (κατά προτίμηση Λαρνακέων). Ήδη δύο ξενοδοχεία το έκαναν και μπράβο τους.

Υπάρχουν κι άλλοι χώροι του Δήμου (Παλιό Νοσοκομείο), μα ας μείνω ως εδώ.

Ασχολείστε με τα κοινά. Είστε ενεργός πολίτης. Οι αναφορές σας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για διάφορα προβλήματα, δεν περνούν απαρατήρητες και σχολιάζονται ποικιλοτρόπως. Ως Λαρνακέας ποια πιστεύετε ότι είναι τα σημαντικότερα προβλήματα της πόλης και τι ευελπιστείτε για την επίλυσή τους;

Ι.Σ.Ι.: Η Λάρνακα είναι η πιο αδικημένη πόλη. Ανέκαθεν. Τα Δημοτικά Συμβούλια και οι άλλοι φορείς (ΕΒΕΛ κ.ά.) επέδειξαν στο παρελθόν πολλή ευγένεια και ανοχή. Λάθος ! Γιατί όποιος δεν διεκδικεί, απλώς χάνει. Εκατοντάδες ήταν οι Υπουργοί μέχρι σήμερα. Πόσοι οι Λαρνακείς; Μόνο τρεις και για μικρό διάστημα ο καθένας. Δεν υπάρχουν άξιοι; Υπάρχουν !!! Ας αρχίσει μια έντονη διεκδίκηση επιτέλους. Η πόλη στερείται εδώ και δεκαετίες την ανάπτυξη που της αξίζει. Η Λεμεσός, λόγω στενής σχέσης με την κυβέρνηση, μας «κλέβει» συνεχώς μερίδιο π.χ. το επιβατικό κέντρο. Για χρόνια διυλίζουν τον κώνωπα για να μετακινήσουν τα διυλιστήρια. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι η Λάρνακα θα δει καλύτερες μέρες λόγω επενδύσεων των ξένων. Τα έργα για το νέο λιμάνι και τη μαρίνα, πρέπει να μην καθυστερήσουν άλλο πια… και μάλιστα εισηγούμαι μέσω του λιμένος Λάρνακας να αποστέλλεται ανθρωπιστική βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα – έστω με εποπτεία του Ισραήλ. Ας μην ξεχνάμε τη Βιομηχανική Περιοχή, που έχει πολύ μεγαλύτερες προοπτικές.

Η θέση της πόλης που γεννηθήκατε, της Λάρνακας, είναι αυτή που πραγματικά αξίζει να έχει; Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και πώς βλέπετε την προσπάθεια που συντελείται τα τελευταία χρόνια για εξωραϊσμό και ανάπτυξη;

Ι.Σ.Ι.: Η Λάρνακα ήταν το στολίδι και το καμάρι της Κύπρου, ακόμα και στην εποχή της Οθωμανοκρατίας και στη μισή διάρκεια της Αγγλοκρατίας (ως το 1930). Κέντρο εμπορίου, παιδείας, πολιτισμού! Μια μικρή πολυπολιτισμική Σμύρνη, με εξαγωγές αλατιού, γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων. Εδώ στήθηκαν οι πρώτες ξένες τράπεζες που ανέπτυξαν τις οικονομικές συναλλαγές, τον τουρισμό και τόσα άλλα. Όμως οι Άγγλοι προτίμησαν να αναπτύξουν μεγάλο λιμάνι στην Αμμόχωστο, και τότε η ανάπτυξη της Λάρνακας άρχισε να συρρικνώνεται. Σήμερα έχει μια καλή ευκαιρία να ξαναβρεί αρκετή από την παλιά της αίγλη. Προβλέπω ανάπτυξη, λόγω ξένων επενδύσεων και αναβάθμισης του λιμανιού. Δεν ανησυχώ που η Λάρνακα αναπτύσσεται σταδιακά, σταθερά και όχι απότομα, όπως η Λεμεσός και η Πάφος. Όπου υπάρχει απότομη ανάπτυξη αναφύονται και μεγάλα προβλήματα (απάτες, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, υλισμός, ενοίκια και αξία της γης στα ύψη). Μάλιστα η Λάρνακα μπορεί να αποδειχθεί  Υπόδειγμα πόλης με τον χαμηλότερο δείκτη εγκληματικότητας. Προτείνω ο Δήμος με την τοπική Αστυνομία να οργανώσουν 10,000 εθελοντές πολίτες (αστυνομικοί γειτονιάς) για πάταξη κάθε παρανομίας. Θα είναι πόλος έλξης ντόπιου και ξένου τουρισμού και γι’ αυτό τον ειδικό λόγο!!! Ο εξωραϊσμός και η καθαριότητα της πόλης είναι μεν καλοί, αλλά να διατηρούνται. Και να ξαναγίνει η πόλη παγκύπριος πόλος έλξης για αργυρά/ χρυσά χειροποίητα!

Γεννηθήκατε το 1948. Ήσασταν μόλις 26 χρονών τη χρονιά που εισέβαλαν οι Τούρκοι στο νησί μας. Ποιες οι μνήμες σας και ποιες οι προσδοκίες που έχετε για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Είναι εφικτή η λύση ή η μη-λύση είναι το ζητούμενο, τελικά;

Ι.Σ.Ι.: Οι μνήμες μου από το δράμα της Κύπρου λόγω της τουρκικής εισβολής, έχουν αποτυπωθεί σε κάποια ποιήματά μου που δημοσιεύτηκαν, μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες, κάποια μελοποιήθηκαν… εύκολο να τα βρείτε. Ας έλθουμε στη λύση του Κυπριακού. Από την πείρα μου ως Μέλος Διαπραγματευτικής Ομάδας (Ευρωπαϊκά Θέματα, 2008-2012), πιστεύω ότι το Κυπριακό θα καθυστερήσει να λυθεί, αλλά θα λυθεί. Πότε; Όταν ο Ερτογάν θα λυγίσει κάτω από το βάρος της οικονομικής αποτυχίας του. Στο σύγγραμμά μου ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΥΠΡΟΥ, το 2009, πριν από εννέα χρόνια, τόνιζα – το λέω και τώρα- ότι «η αχίλλειος πτέρνα» της Τουρκίας είναι η οικονομία της. Μόνο φαινομενικά ισχυρή, αλλά εξαρτώμενη  (από επενδύσεις, εξαγωγές και τουρισμό από Ε.Ε., Ρωσία, ΗΠΑ/ Ισραήλ). Το εξήγησα πριν 15 μέρες και στον Υπουργό Εξωτερικών Δρα Νίκο Χριστοδουλίδη. Ο απόλυτος άρχων Ερτογάν, ως μη γνώστης οικονομικών, θα τα θαλασσώσει. Ας αναμένουμε λίγο ακόμα, να πέσει η λίρα του και η αλαζονεία του μετά τις εκλογές. Από αυτόν εξαρτάται η λύση… και πρέπει σταθερά να έχουμε «κόκκινες γραμμές». Η εξωτερική γεωπολιτική μας (συμμαχίες με άραβες-γείτονες, Ισραήλ, Γαλλία, Ιταλία, ΉΠΑ, Γερμανία) είναι γραμμένη πριν από οκτώ χρόνια στο σύγγραμμά μου ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2011-2030. Χαίρομαι γι’ αυτό! Δεν χαίρομαι όμως που οι σημερινοί διαπραγματευτές δεν χρησιμοποιούν πιο ισχυρά εργαλεία. Για παράδειγμα το Ψήφισμα 3212 για αποχώρηση του τουρκικού στρατού το ψήφισε και η ίδια η Τουρκία, το 1975. Πώς το ξεχάσατε; Να πούμε στην Τουρκία: Αν δεν αποχωρήσουν, «φτύνεις τη ψήφο σου».

Θα έχετε ακούσει τις φράσεις: Θα περάσουμε, Σαν την Κύπρο δεν έχει, και την επισήμανση: πως μεγαλώνουμε σε τούτη την χώρα με την ιδέα ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Ποια η θέση σας, συμφωνείτε, διαφωνείτε, συμμερίζεστε αυτή την άποψη;

Ι.Σ.Ι.: Εγώ θα έλεγα «σαν την Κύπρο δεν είχε» (κάποτε). Για να μπορούμε να λέμε «σαν την Κύπρο δεν έχει» (σήμερα), πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση, η οικογένεια/ οι γονείς, ο εκπαιδευτικός κόσμος και ο καθένας ξεχωριστά να διατηρήσουν την αγνότητα της ζωής, τη φιλοξενία, τις αρχές και αξίες που μας δίδαξαν οι αρχαίοι και ο Χριστιανισμός. Είναι θέμα ευθύνης του καθενός και πρώτα των ηγετών που πρέπει να χαράσσουν το μέλλον με σχέδια ή αποφάσεις συνετές, με μέτρο, τίμιες.

Όχι, δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Ωστόσο, ο τόπος τούτος ο μικρός μπορεί να παράγει μεγάλες ιδέες, αρκεί οι ηγέτες μας να έχουν κουλτούρα να τις στηρίζουν. Ας κρατάμε ζώσα τη ρήση του Σεφέρη «Στην Κύπρο το θαύμα λειτουργεί, ακόμη».

Προσθέτω όμως και το εξής ρητό : «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»… αλλά σε ορισμένα κρίσιμα θέματα δεν κινούμε τη χείρα. Προχειρολογούμε. Δύο απλά παράδειγματα α)  έλλειψη σχεδιασμού εν όψει μεγάλων ανομβριών στις επόμενες δεκαετίες β) ατονία στην εξοικονόμηση ενέργειας (στις Μεταφορές η ΕΕ έβαλε στόχο 10%μέχρι το 2020 ενώ πετύχαμε μόνο 2,5%, άρα θα μας ρίξει και μεγάλο πρόστιμο) γ) η Κύπρος, είναι «Ναυαρχίδα ήλιου», μα υστερεί ιδιαίτατα στην πλήρη αξιοποίησή του.

Από το 2013  μέχρι και το 2015 η Κύπρος βίωσε δύσκολες καταστάσεις στον Οικονομικό, κυρίως, τομέα που επηρέασαν με πολλούς τρόπους όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας στο νησί. Εσείς ως οικονομολόγος τι θέση είχατε; Πιστεύετε αλήθεια ότι εκείνη η κρίση είχε να κάνει και με την κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού που μαθαίνει να ζει με δανεικά και υπερχρεωμένα νοικοκυριά; Υπάρχει σπατάλη χρήματος και μάλιστα δημοσίου;

Ι.Σ.Ι.: Εργάστηκα ως Αξιωματούχος στη Λαϊκή Τράπεζα για 23 χρόνια σε πόστα καίρια (Στρατηγική, Προγραμματισμός, Οικονομική Έρευνα, Θέματα ΕΕ). Στήσαμε μια σύγχρονη τράπεζα, πρότυπο. Έφυγα το 2001 όταν διέβλεψα ότι η Λαϊκή και η Τράπεζα Κύπρου άρχισαν να παρεκκλίνουν άθλια προς ένα «αλαζονικό γιγαντισμό» χωρίς μέτρο. Έφτιαξαν ένα «κράτος εν κράτει», και  δίνοντάς του δάνεια χωρίς όρους για κατανάλωση αντί παραγωγή ή ανάπτυξη. Η οικονομική δύναμη των δύο τραπεζών (σε χρήμα) ήταν οκταπλάσια από αυτήν της κυβέρνησης. Η κατηφόρα για τις ίδιες τις τράπεζες, τους μικροεπιχειρηματίες και τους οικογενειάρχες ήταν αναμενόμενη. Η τότε κυβέρνηση μπορούσε να έβρισκε μια άλλη λύση, λιγότερο επαχθή, αλλά στην Κύπρο όλοι τρέχουν και δεν μελετούν. Ιδού τώρα και ο Συνεργατισμός, για τον οποίο θα επιβαρυνθεί ο φορολογούμενος!

«Υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος» δίδαξε ο Καβάφης. Εδώ ποιοι τον ακούν;

Ευτυχώς ο λαός έμαθε, απ’ τον καιρό της εισβολής, να ξαναχτίζει σε ερείπια. Είμαι αισιόδοξος ότι, με αξιοποίηση του φυσικού αερίου, θα υπάρξει ευρεία ανάπτυξη. Όσο για τη σπατάλη δημοσίου χρήματος - μιλώντας εκ πείρας ως οικονομολόγος αλλά και ως πρώην Μέλος/δικαστής της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών– λέω: Υπάρχει! Αυτός ο τίμιος Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι ένας θεόσταλτος Ελεγκτής! Θα εκθέσει πολλούς του «λευκού κολάρου» που κλέβουν φορώντας «μάσκα» Εύγε!

Διαβάζοντας το βιογραφικό σας, σημειώνω ότι διατελέσατε Διευθυντής του Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Κέντρου Ομίλου Λαϊκής (1981-83), διοργανώσατε Συνέδρια Λογοτεχνών στο Κέντρο. Είστε Κριτικός Θεάτρου από το 2000, παρακολουθήσατε Συμπόσια Κυπριακής, Ελληνικής,  παγκόσμιας Λογοτεχνίας, μετείχατε σε δύο Διεθνή Συνέδρια μεταφράσεων, ενώ εκπροσωπήσατε την Κύπρο στη Γαλλία (2003), στη Γερμανία (2006) και σε Παρίσι-Στρασβούργο (2008) παρουσιάζοντας μεταφρασμένο έργο  και Εισηγήσεις σας. Σε τι επίπεδο πιστεύετε ότι βρίσκετε η Λογοτεχνία και ιδιαιτέρως η Ποίηση στη Κύπρο; Η Λογοτεχνία και η Ποίηση στη Λάρνακα εκπροσωπείται επαξίως;

Ι.Σ.Ι.: Για τρία πράγματα είμαι περήφανος: α) το 1981 με πρότασή μου η Λαϊκή Τράπεζα δημιούργησε το 1^ο Πολιτιστικό και Εκπαιδευτικό Κέντρο στην Κύπρο. Εκτός από τα καθήκοντά μου, μού ανατέθηκε και η διεύθυνση του μέχρι να το καθιερώσουμε (χωρίς αύξηση μισθού, μα η χαρά μου ήταν η έξτρα αμοιβή μου). Όχι μόνο έγραψε ιστορία το Κέντρο, αλλά μας αντέγραψαν πολλές τράπεζες, και αυτό ήταν πολύ καλό για ένα τόπο ημικατεχόμενο, με ασπίδα τον Πολιτισμό μας.

β: είχα την τύχη να συνεργαστώ με επιστήμονες και λογοτέχνες μεγάλης εμβέλειας (Harvard, Kentκ.ά.). Αυτό βοήθησε να σκέφτομαι οικουμενικά, όχι μόνο κυπριακά.

γ. η ανεξάρτητη Διεθνής Ακαδημία ARTS-SCIENCE-LETTRES (ASL) με τίμησε με το Επίχρυσό της Μετάλλιο για τη συνεισφορά μου ως λογοτέχνης και επιστήμονας στην Επιστήμη, στα Γράμματα, στις Τέχνες Κύπρου και Ε.Ε.

Ας λείπει το Κρατικό Βραβείο Κύπρου… φτάνει σε λίγα χρόνια να κερδίσω και το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας ASL. Η ποίηση των Κυπρίων έφτασε τα όριά της. Θέλει ανανέωση. Έχουν εξαντληθεί πια τα θέματα της εισβολής. Υπάρχουν καλές νέες φωνές αλλά και κάποιες άριστες του παρελθόντος που δεν τις ανιχνεύσαμε πλήρως (Παντελής Μηχανικός, Θεοδόσης Νικολάου κ.ά.). Η Λογοτεχνία και η Ποίηση στη Λάρνακα εκπροσωπείται καλά. Υπάρχουν ιδέες από νέους με όρεξη αλλά ας κάνουν κάτι πιο βαθύ. Μια εισήγησή μου, «η Ποίηση και Μουσική κάτω από την Πανσέληνο», είχε μεγάλη επιτυχία στο Κάστρο το καλοκαίρι του 2015, μα αφέθηκε και χάθηκε…

Αυτό το διάστημα με τι ασχολείστε; Γράφετε κάποιο βιβλίο; Υπάρχουν συμπολίτες μας που θα ήθελαν να μάθουν.

Ι.Σ.Ι. : Ασχολούμαι με πολλά θέματα των Γραμμάτων και της Επιστήμης– εκτός του ότι είμαι Σύμβουλος μεγάλων οργανισμών ανάπτυξης. Το 2018 τελειώνω το Σύγγραμμα μου ΖΗΝΩΝ Ο ΚΙΤΙΕΥΣ, ιστορικό και ταυτόχρονα φιλοσοφικό (300  σελίδων) που θα το εκδώσει ο Δήμος Λάρνακας. Το χρωστούσα στον νέο Δήμο και στον εαυτό μου-καθώς είμαι Μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας Κύπρου. Τώρα, ετοιμάζω δύο βιβλία για τους μεγάλους ποιητές, τον Καβάφη και τον Σεφέρη, μετά από επίπονη έρευνα μου για τις ποικίλες επιδράσεις στην ποίησή τους. Επίσης εκδίδω μέσα στο 2018 την 6^η ποιητική συλλογή μου ΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΗ  (Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα). Αυτή η συλλογή με έφερε σε απίστευτους χώρους της ποίησης κι ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να την υπηρετώ (από έφηβος).

Ως επιστήμων κινούμαι μέσα από την Ακαδημία Επιστημών Κύπρου (υπήρξα για ένα διάστημα Πρόεδρος) και κάνω παρεμβάσεις σε κανάλια για κρίσιμα θέματα.

Ποιο είναι το ρητό σας; Η φράση που σας αντιπροσωπεύει και πως την υπερασπίζεστε;

Ι.Σ.Ι. : Ταπεινά ομολογώ ότι έχω ένα κοινό σημείο με τον Τ.Σ.Έλιοτ – κατ’ εμένα είναι ο μεγαλύτερος ποιητής του 20^ου αιώνα. Είμαστε και οι δύο πιστοί καθολικοί, και η ποίησή μας διαπνέεται από την αγάπη και τη νίκη μέσα από τη σταύρωση . Στο κάτω κάτω αν η Εκκλησία αποτυγχάνει να διδάξει την αγάπη – που είναι το κύριο χρέος της – γιατί να μη το κάνουν οι ποιητές; Ρητά έχω πολλά, ιδίως των αρχαίων φιλοσόφων (Πλάτων, Αριστοτέλης, Ζήνων Κιτιεύς, Επίκουρος κ.ά.). Μα θα δείτε και δικά μου στην 5^η Ποιητική Συλλογή μου ΕΡΩΣ, ΜΥΘΟΣ, ΒΑΘΟΣ (2017, Εκδόσεις ΡΩΜΗ), σε μορφή Χαϊκού. Όμως θαυμάζω αυτό το ρητό του Αγίου των Καθολικών, Αυγουστίνου, που είπε: «Αγάπα, και ό,τι θέλεις κάνε». Ακόμα και σφάλμα να κάνω, συγχωρούμαι, φτάνει που αγαπώ. Αγαπάτε, λοιπόν, αφειδώς. 

Το ρητό δεν θέλει υπεράσπιση. Αυτοαμύνεται. Γιατί όσο διαιρείς την αγάπη, τόσο πιο πολύ πολλαπλασιάζεται. Είναι σαν τη μικρή θεότητα του Σεφέρη στο ποίημά του «Έγκωμη… τη χτυπούσαν με κοντάρια και δεν τη λαβώνανε…».

Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε κάτι… που δεν σας ρωτήσαμε;

Ι.Σ.Ι. : Ναι. Θέλω να κλείσω τη συνέντευξη με μια αναφορά μου στους σημερινούς νέους. Είναι πιο άξιοι από προηγούμενες γενιές γιατί τους φορτώσαμε τα λάθη μας, δανειστήκαμε το μέλλον τους, δεν τους δώσαμε όπλα και εφόδια μα ωστόσο πασκίζουν να τα βρουν μόνοι τους Ας τους αγαπήσουμε. Όσα σφάλματα κάνουν είναι πρώτα δικά μας, ως γονιοί, ως κοινωνία, ως σχολείο, ως κράτος. Δεν γίνεται να τους δίνουμε μπόλικο χρήμα – για να μην ξέρουν πώς να το διαχειρίζονται – απλά για να μας αφήνουν ήσυχους στα εμπόριά μας. Ας αναδείξουμε τουλάχιστον τους νέους-υπόδειγμα, και ας στείλουμε το μήνυμα ότι βραβεύουμε τους καλούς. Προτείνω ο Δήμος Λάρνακας να βραβεύει ετήσια τους καλύτερους Νέους που πέτυχαν ένα κατόρθωμά του (με εισήγηση Αστυνομίας Εφορείας Σχολείων, κ.ά.).

Ας μην ξεχνάμε και τους Απόδημους. Είναι άξιοι πρεσβευτές, μα λίγο αγνοημένοι. Προτείνω ο Δήμος Λάρνακας να βραβεύει τον Λαρνακέα Απόδημο που τίμησε τη γενέτειρά του με ένα επίτευγμα στο εξωτερικό (επιστημονικό, λογοτεχνικό, επαγγελματικό). Στην επιτροπή του ο Δήμος μπορεί να περιλάβει εκπρόσωπο α) της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, β) τον Επίτροπο Αποδήμων.

Σας ευχαριστώ!