Πάνος Καλλής: «Πολιτισμός σημαίνει οι άρρωστοι, οι φτωχοί και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, να έχουν όλα τα απαραίτητα για να ζήσουν.

 
   

Υπερήφανος  με το αναπηρικό του αμαξίδιο, σίγουρος για τον εαυτό του, λικνίζεται στους μονολόγους του Ζαν Κοκτώ και καλεί όλους μας να γίνουμε κοινωνοί σε αυτούς! Πιστεύοντας στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που… «κάπου χάνονται αλλά και κάπου ανταμώνονται στον κίνδυνο και στην αρρώστια», ο ηθοποιός Πάνος Καλλής, ως… «Ψεύτης», μοιράζεται με τους αναγνώστες του apopsi-la, τις δικές του αλήθειες, που μοιάζουν αλήθειες των περισσοτέρων από εμάς. Από εμάς που κάποιες φορές ξεχνάμε πως τα δικά μας δεδομένα είναι τα «πεδία μαχών» κάποιων άλλων!

     Φειδωλός αλλά ουσιαστικός, μας διδάσκει πως… «όλα ξεκινούν από το μηδέν και σίγουρα από τον καθένα μας». Κι όσο για τα πανηγύρια μέσα από το «Την έχασα», κρατώ με απόλυτο σεβασμό και προβληματισμό της απάντησή του πως… «έχει πανηγύρια και πανηγύρια. Ανθρώπους και ανθρώπους. Άσχετα με το αποτέλεσμα πρέπει να πολεμούμε για το στόχο μας».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Στρατούλα Τραμουντάνη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ/ΜΑΚΙΓΙΑΖ: Λίτσα Ιωαννίδου

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ-ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Δημήτριος Γκόγκας

 

Apopsi-la: Σε μια εποχή όπου επιβραβεύεται το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», η ηθική, με την ευρεία φιλοσοφική έννοια, έχει πάρει διαζύγιο από την Τέχνη;

Πάνος Καλλής: Καθόλου! Η τέχνη έχει άμεση σχέση με την Αλήθεια που πραγματεύεται με αυτήν, το ένα από τα μονόπρακτα που θα ερμηνεύσω: Ο ΨΕΥΤΗΣ του *Ζαν Κοκτώ.

 

Apopsi-la: Τι γνώμη έχετε για την κριτική; Πιστεύετε ότι βοηθάει;

Πάνος Καλλής: Απόλυτα! Το τρίτο μάτι είναι πιο κοντά στην κριτική από την προσωπική μας άποψη.

 

Apopsi-la: Η επικαιρότητα είναι καλός σύμβουλος για το θέατρο;

Πάνος Καλλής: Γιατί όχι. Το θέατρο βοηθά και ψυχαγωγεί σε όλα γιατί έχει να κάνει με τις επτά τέχνες.

 

Apopsi-la: Πιστεύετε πως το θέατρο στις μέρες μας, μπορεί να είναι ένα μέσο για να μιλήσει κάποιος για την πολιτική κατάσταση, να κάνει «επανάσταση»; Όχι απλά επιδερμικά αλλά σε βάθος;

Πάνος Καλλής: Σίγουρα μπορεί και μάλιστα με τον πιο δυνατό τρόπο.

Apopsi-la: Τι νιώθετε όταν βλέπετε εικόνες από τη φρίκη του πολέμου; Πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτό και δεν το κάνετε; Νιώθετε ένοχος;

Πάνος Καλλής: Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε, έστω, μιλώντας με όλους για το άδικο του πολέμου.

 

Apopsi-la: Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σας, εμποδίζει τους ανθρώπους του θεάτρου να ασχοληθούν με επίκαιρα θέματα που καίνε;

Πάνος Καλλής: Τίποτε δεν τους εμποδίζει. Η επικαιρότητα είναι ένα μείγμα από τα πάντα στη ζωή και το θέατρο είναι ζωή και μόνο.

 

Apopsi-la: Πιστεύετε στο: Για να γίνει κάτι οικουμενικό, θα πρέπει πρώτα να έχει γίνει προσωπικό;

Πάνος Καλλής: Όλα ξεκινούν από το μηδέν και σίγουρα από τον καθένα μας.

 

Apopsi-la: Ποια η θέση των ΑΜΕΑ σήμερα; Στα κέντρα λήψης αποφάσεων, έχουν τη θέση που τους αρμόζει; Στην ίδια τη ζωή, την έχουν;

Πάνος Καλλής: Μεγάλη! Σίγουρα σημαντική!

 

Apopsi-la: Τι θα θέλατε να πείτε στους ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν από την οικονομική εξαθλίωση εν έτη 2022; Είναι πιο εύκολο να είσαι νέος σε μία κρίση απ’ ότι ηλικιωμένος;

Πάνος Καλλής: Πολιτισμός σημαίνει οι άρρωστοι, οι φτωχοί και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας να έχουν όλα τα απαραίτητα για να ζήσουν. Λένε πως η Σουηδία πρωτεύει σε αυτά.

 

Apopsi-la: Πως θα αξιολογούσατε τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στην εποχή μας;

Πάνος Καλλής: Κάπου χανόμαστε αλλά και κάπου είμαστε μαζί στον κίνδυνο και στην αρρώστια!

 

Apopsi-la: Ποια η διαφορά του χτίζω ένα νέο θέατρο, ένα νέο σχολείο, με του χτίζω ένα νέο Καζίνο;

Πάνος Καλλής: Το σχολείο, το θέατρο κτίζουν, με πρώτη την οικογένεια, την όλη δομή του γνήσιου ανθρώπου και της προσφοράς σε όλα.

 

Apopsi-la: Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας για το κυπριακό θέατρο σήμερα. Σας ενοχλούν, για παράδειγμα, οι τόσες πολλές παραστάσεις κάθε σεζόν; 

Πάνος Καλλής: Τα πολλά θέατρα που για να επιβιώσουν, πρέπει να επιδιώξουν κάπως την τελειότητα, βοηθούν και χρειάζονται. Η σιγουριά της επιβίωσης στο ΘΟΚ, κάποτε φταίει στις αποτυχίες.

Apopsi-la: Τι συμβαίνει με το τηλεοπτικό τοπίο; Σας ικανοποιούν όλες αυτές οι σειρές, τα τηλεπαιχνίδια, οι ειδήσεις, οι συζητήσεις κτλ; Ποιος είναι ο ρόλος της τηλεόρασης τελικά;

Πάνος Καλλής: Στα πάντα βοηθά και φταίει η τηλεόραση. Θέλει πολλή προσοχή και η ευθύνη της, είναι πολύ μεγάλη στα πάντα.

 

Apopsi-la: Τα μονόπρακτα του Κοκτώ, πόσο διαχρονικά φαντάζουν στις μέρες μας;

Πάνος Καλλής: Πολύ, πολύ διαχρονικά και… σε όλους μας είναι μαγευτικά. Γι αυτό τα επιλέξαμε.

 

Apopsi-la: Ποια η δική σας σχέση με την αλήθεια;

Πάνος Καλλής: Νομίζω πως βασικά την ακολουθώ. Όταν δεν το κάνω, νοιώθω άβολα και που κάποτε το κάνω με λύπη.

 

Apopsi-la: «Το ψέμα σε βάζει σε τρομερούς μπελάδες και σε περδικλώνει και παραπατάς και πέφτεις κι όλοι σε κοροϊδεύουν»… μάς λέει ο ήρωας του Κοκτώ στον ΨΕΥΤΗ-ΨΕΥΤΡΑ.  Είναι έτσι;

Πάνος Καλλής: Πολύ! Έχεις να κάνεις με κύματα θεόρατα που σε σκλαβώνουν και δεν βρίσκεις την άκρη της ψευτιάς. Πελαγώνεσαι. Η Αλήθεια είναι μια και μόνο μία.

Apopsi-la: «Μην πηγαίνετε ποτέ στα πανηγύρια,. Εκεί βρίσκεις κι εκεί χάνεις. Εκεί συναντάς κι εκεί αναζητάς. Γιατί τώρα την αναζητάω. Δεν ξέρω πως την λένε. Την αναζητάω.... Την αναζητάω.... Θα την ξαναβρώ;», αναρωτιέται ο ήρωας του ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ. Να μην πηγαίνουμε στα πανηγύρια κύριε Καλλή;

Πάνος Καλλής: Έχει πανηγύρια και πανηγύρια. Ανθρώπους και ανθρώπους. Άσχετα με το αποτέλεσμα πρέπει να πολεμούμε για το στόχο μας.

 

Apopsi-la: Πως ήταν η συνεργασία σας με την κυρία Μόνικα Μελέκη και του άλλους συντελεστές;

Πάνος Καλλής: Άριστη των αρίστων! Η Μόνικα είναι σωστή με το υγιές θέατρο. Σε πολλά με διδάσκει. Με τον Ανδρέα, το σύζυγό της, πρωτεύουν στα θεατρικά του τόπου και όχι μόνο στη Λάρνακα όπου η Μόνικα είναι και στα Πολιτιστικά του Δήμου.

 

Apopsi-la: Κάθε φορά που ανεβαίνετε στο σανίδι, τι αισθάνεστε; Ποιες είναι οι αγωνίες σας;

Πάνος Καλλής: Γνωρίζοντας τις αδυναμίες μου ως καλλιτέχνης, δουλεύω πολύ σκληρά πριν. Μου αρέσει να ακούω τους άλλους και η Μόνικα είναι χρυσάφι για μένα. Ηχογραφώντας τις παρατηρήσεις της όταν μου λείπει, την έχω κοντά μου.

 

 

Apopsi-la: Μέσα από το Θέατρο, τη ζωή, έχετε ήρωες; Εσείς; Είστε ο ήρωας του εαυτού σας;

Πάνος Καλλής: Έχω πολλά πρότυπα ανθρώπων και καλλιτεχνών. Μου δίνουν λύσεις σε πολλά στη ζωή. Ποτέ δεν θα θαυμάσω τον εαυτό μου. Σε πολλά υστερώ και μόνη μου έγνοια είναι να γίνω καλύτερος.

 

Apopsi-la: Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Πάνος Καλλής: Φοβάμαι τους παράλογους εξτρεμιστές όλων των χωρών. Νόμιζα πως πάντα οι συνομιλίες είναι η λύση αλλά φαίνεται πως πέφτω έξω. Σκοτώνονται παιδιά, άρρωστοι, γέροι και ανάπηροι που δεν μπορούν να τρέξουν για να σωθούν. Πόσο άδικο είναι αυτό στον εικοστό πρώτο αιώνα!

Apopsi-la: Σας ευχαριστώ!

 

 
 
 
*Κοκτώ Ζαν (Cocteau Jean)
Ο Ζαν Κοκτώ (1889-1963) υπήρξε ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, κριτικός, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Έργα του είναι: "Η δαιμόνια μηχανή" (1934), "Οι νεόνυμφοι του πύργου του Άιφελ" (1921), "Οι τρομεροί γονείς" (1938), "Τα ιερά τέρατα" (1940), "Η γραφομηχανή" (1941), "Ο ωραίος αδιάφορος" (1941), "Ο δικέφαλος αετός" (1946), και άλλα.
 
 

«Θα ήθελα να λέω την αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Όμως αυτή δεν μ' αγαπά. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια: η αλήθεια δεν μ' αγαπά. Μόλις τη λέω, αλλάζει πρόσωπο και στρέφεται εναντίον μου. Δίνω την εντύπωση πως λέω ψέματα και όλοι με κοιτούν λοξά. Κι όμως, εγώ είμαι ειλικρινής και δεν μ' αρέσει το ψέμα. Το ορκίζομαι. Το ψέμα σε βάζει σε τρομερούς μπελάδες και σε πεδικλώνει και παραπατάς και πέφτεις κι όλοι σε κοροϊδεύουν. Αν μου κάνουν μια ερώτηση, θέλω να απαντήσω αυθόρμητα. Θέλω να πω την αλήθεια. Η αλήθεια με τρώει. Και τότε δεν ξέρω τι συμβαίνει. Αγχώνομαι, τρομάζω, φοβάμαι μη γελοιοποιηθώ και λέω ψέματα. Λέω ψέματα. Κι ό,τι γίνει, ας γίνει. Μετά είναι πολύ αργά πια για να κάνεις πίσω. Βρίσκεσαι ξαφνικά βουτηγμένος μες στο ψέμα και πάει τελείωσε. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστο αυτό, σας τ' ορκίζομαι…».