ΕΡΧΕΤΑΙ... "Ο ΣΚΑΠΟΥΛΛΟΣ", ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΕΜΩΝΑ!

Το έργο κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 29 Απριλίου σε σκηνοθεσία του Μαρίνου Ξενοφώντος. 

ΣΚΗΝΙΚΑ & ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ υπογράφει ο Στέφανος Αθηαινίτης και τον ΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ο Βασίλης Πετεινάρης. 

Η μουσική επιμέλεια είναι του Μαρίνου Ξενοφώντος και η ζωγραφική εκτέλεση σκηνικού του Martin Mason. 

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ιωάννα Σιαφκάλη, Παντελής Κλείτου, Γιάννα Λευκάτη, Δημήτρης Γιωρκάτζης, Μαρία Πέτρου, Μύρια Χόπλαρου, Τώνης Ιακωβίδης. 

Ο ΣΚΑΠΟΥΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ το πιο πρόσφατο έργο του συμπατριώτη μας συγγραφέως Αντρέα Κουκκίδη, βετεράνου κωμωδιογράφου και ανατόμου της κυπριακής κοινωνίας. “Ο Σκάπουλος” είναι μια έξυπνη ηθογραφική σάτιρα που προσφέρει αφ’ ενός το γέλιο στον θεατή και δύο ξέγνοιαστες ώρες, περνάει αφ’ετέρου μηνύματα και κοινωνικούς προβληματισμούς μέσα από το γνώριμο προσωπικό ύφος του Κουκκίδη που το χαρακτηρίζει η περίτεχνη και καλά στημένη αφέλεια. Στην ανέλπιδη σημερινή πραγματικότητα, στη γκρίζα καθημερινότητα μας με όλα όσα μας ταλαιπωρούν και μας καταθλίβουν τη ψυχή, τα ξέγνοιαστα αυτά ηθογραφικά έργα, οι γλυκειές νοσταλγικές κωμωδίες με την παραδοσιακή μουσική και την ντοπιολαλιά μας, με τις οικείες καταστάσεις και τους γνώριμους τυποχαρακτήρες, με όλη την καθαρότητα και τον ρομαντισμό που μεταδίδουν, μόνο ευεργετική αξία μπορεί να έχουν αφού χαρίζουν στον θεατή μια γλυκειά θεατρική εμπειρία μέσα από το γέλιο και την ανεμελιά τους και συνάμα στέλνουν υπογείως τα όποια κοινωνικά μηνύματα. Ο θεατής προβληματίζεται χωρίς να βαραίνει η διάθεση του αφού κανείς δεν του κουνάει το δάκτυλο. Ο Κουκκίδης καμουφλάρει μέσα στο γέλιο και την ελαφράδα των έργων του τα όποια αιχμηρά κοινωνικά σχόλια. 

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ο Αντρίκκος είναι τριάντα χρόνων και έχει μείνει σκάπουλλος, διότι στο χωριό διαδίδονται γι’ αυτόν διάφορα κουσούρια, με αποτέλεσμα να μήν βρίσκεται συγχωριανή του να τον παντρευτεί. Όταν η προξενήτρα φέρνει προξένια για τον Αντρίκκο, η γιαγιά Ευτέρπη- που είναι μια Αιγυπτιώτισσα που μεγαλοπιάνεται- αρνείται πεισματικά να δώσει τη συγκατάθεση της θεωρώντας ότι ο Αντρίκκος δεν είναι ακόμα σε κατάλληλη ηλικία για γάμο. Η γιαγιά, στην οποία ούτε ο γιος της ούτε και η νύφη της τολμούν να φέρουν σθεναρές αντιρρήσεις, φέρεται ακόμη στον Αντρίκκο ωσάν να είναι ανήλικο, τον φροντίζει και τον νουθετεί αρνούμενη να αποδεχθεί ότι είναι ένας άντρας τριάντα χρονών. Ο Αντρίκκος δεν έχει καθόλου στο μυαλό του την ιδέα του έρωτα και του γάμου και οι μοναδικές του ενασχολήσεις είναι “ο φούρπος, οι καράολοι, τα μανιτάρκα, τ’ αγρέλια, το καππάριν, τα στουθκιά, οι στρούθοι τζιαι τα ππιριλιά. 

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Μαρίνος Ξενοφώντος αναφέρει σε σημείωμα του: "Το έργο είναι μια γλυκειά και τρυφερή ηθογραφική κωμωδία με αιχμηρή σατιρική ματιά στη συνήθεια των κυπρίων γιαγιάδων και μητέρων να νταντεύουν τα εγγόνια και τα παιδιά τους ακόμη και πολύ μετά την εφηβεία.. Είναι το πέμπτο έργο του Αντρέα Κουκκίδη που σκηνοθετώ. Αισθάνομαι πια ιδιαίτερα γνώριμο το είδος αυτό του θεάτρου-το τόσο δημοφιλές στο κοινό της Κύπρου- και είμαι αρκετά εξοικειωμένος με τη διάλεκτο, τους γραφικούς χαρακτήρες-τυποχαρακτήρες για την ακρίβεια-και την ατμόσφαιρα της κυπριακής αυλής που αποτελεί τον σταθερό σκηνικό χώρο στην κυπριακή ηθογραφική εργογραφία. Θεωρώ τις κωμωδίες του Αντρέα Κουκκίδη σημαντικές αφ’ ενός επειδή χαρίζουν απλόχερα το γέλιο μέσα από ένα αυθόρμητο και χωρίς ίχνος επιτήδευσης χιούμορ και αφ’ ετέρου επειδή ως γνήσια ηθογραφικά έργα έχουν διάχυτο και έντονο το παραδοσιακό στοιχείο ενώ αποστέλνουν τα όποια κοινωνικά μηνύματα τους μέσα από μια χαριτωμένη αθωότητα. Ήθελα να κάνω ένα έργο με δεκαπεντασύλλαβο και ζήτησα από τον Αντρέα Κουκκίδη να εντάξουμε στο έργο τα τσιαττιστά, ένα ζωντανό κομμάτι της κυπριακής λαικής ποιητικής δημιουργίας-η παράσταση είναι διανθισμένη με αρκετή μουσική και γνωστά κυπριακά τραγούδια.

Όπως και στα άλλα έργα του Αντρέα Κουκκίδη που σκηνοθέτησα, δεν επιχειρώ εντυπωσιασμούς μέσα από όποιας μορφής εναλλακτικές προτάσεις και πειραματισμούς, με ενδιαφέρει πάντα η καθαρότητα στη σκηνική συμπεριφορά, στο εικαστικό κομμάτι και στα μουσικά μέρη. Δουλέψαμε με την ωραία ομάδα των ηθοποιών για μια σύνθετη απλότητα στην υποκριτική, διατηρώντας και αξιοποιώντας το προσωπικό χιούμορ και την όποια κωμική τους φλέβα, ενταγμένη σε μία καλά οργανωμένη σκηνική κίνηση όπου τίποτα να μήν συμβαίνει τυχαία αλλά ο συγχρονισμός να κινεί τα νήματα του ρυθμού και της εναλλαγής των κωμικών σκηνών. Κύρια επιδίωξη μου μια φρέσκια και σφιχτοδεμένη παράσταση με συνέπεια και καθαρότητα στη ρεαλιστική γραμμή και με κάποια αριστοφανικά στοιχεία εναρμονισμένα με τη σατιρική διάθεση που το ίδιο το κείμενο αποπνέει, μια ανάλαφρη κωμωδία για το καλοκαίρι που να ξυπνάει αισθήματα νοσταλγίας στο κοινό και να προκαλεί ξέγνοιαστο γέλιο ή να σκορπίζει χαμόγελα ευφορίας. Η ομορφιά της κυπριακής παραδοσιακής αυλής και η γοητεία του κυπριακού χωριού αναδεικνύονται μέσα από τον απαράμιλλο σκηνογραφικό διάκοσμο του βετεράνου Στέφανου Αθηαινίτη. Όλη η πρέπουσα αρχοντιά της καλής κυπριακής ηθογραφίας υποστηρίζεται από τη ζωγραφική εκτέλεση του Martin Maeson και προβάλλεται μέσα από τους ωραίους, ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του Βασίλη Πετεινάρη". 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΣΑΒΒΑΤΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ στις 20:30