… τίποτα δεν χαρίζεται!!!

του Αντωνίου Δ. Γκόγκα*

Έχουμε κατανοήσει άραγε την αξία της εργασίας; Ζούμε σε ένα τόπο όπου ο ένας εχθρεύεται τον άλλο. Ο ένας κοιτά πώς να κατεβάσει τον άλλο από τη σκάλα, αλλά για να τον φτάσει στην σκάλα αυτή... ούτε λόγος!!!

Ζούμε στην εποχή της "κουμπαριάς" και των θέσεων που πέφτουν σε λάθος χέρια. Είμαστε ικανοί να αλλάξουμε τη κατάσταση; 

Κατανοούμε ότι οι πολιτικοί έχουν ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης; Μήπως είναι θέμα παιδείας; Μήπως αντί να τα ρίχνουμε στους άλλους, ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να κάνουμε την αυτοκριτική μας; Θα μπορούσα να πω πολλά και να δείξω άλλα τόσα. Θα αρκεστώ όμως στο να προσπαθήσω να δώσω μια γενικότερα εικόνα του προβλήματος.

Η εργασία χωρίζεται σε πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα. Πόσοι από εμάς υποβαθμίζουμε τον πρωτογενή τομέα και δίνουμε σημασία μόνο στο θέαμα και στην παροχή υπηρεσιών; Άραγε οι παππούδες μας όπου εργαζόταν μέρα-νύχτα στα ζώα, στον αγρό, στα χωράφια και σε παραπλήσιες εργασίες, δεν ήταν άνθρωποι; Δεν έβγαζαν χρήματα; Εκείνες τις εργασίες τις θεωρούμε υποδεέστερες από το να είμαστε για παράδειγμα τραγουδιστής, manager σε εταιρεία, ηθοποιός; Κανένα πρόβλημα με αυτά τα επαγγέλματα αλλά... μήπως το έχουμε παρακάνει;

Αμέτρητα παραδείγματα που κανείς δεν τόλμησε να κάνει το αυτονόητο. «Στις φάρμες Αντώνη δουλεύουν αγράμματοι. Είμαι εγώ αγράμματος; Μυρίζει και δεν μου αξίζει η βρώμα». Πόσες φορές έχω ακούσει αυτές τις φράσεις. Φράσεις ντροπής, κατά τη γνώμη μου. 

Εμείς που έχουμε τελειώσει το Δημόσιο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών είμαστε αγράμματοι; Εμείς που κάναμε μεταπτυχιακά στη Ζωική Παραγωγή είμαστε αγράμματοι; Και εμείς θα θέλαμε να διοικούμε μία τεράστια εταιρεία με το

"καλημέρα"  αποφοιτώντας από τη σχολή,  αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Επιλέξαμε να μπούμε μέσα στη βρωμιά. Να ξεκινήσουμε από χαμηλά έτσι ώστε κερδίζοντας, χρόνο με το χρόνο, εμπειρίες και πείρα να φτάσουμε, (ει δυνατόν) στην κορυφή. 

Υπάρχουν πολλές εργασίες που πληρώνουν και κάποιοι από εμάς σνομπάρουμε. Γιατί οι γονείς μας, μας έμαθαν έτσι. Στη καλοπέραση. Ξέρω ότι πολλοί  δε βρίσκουν δουλειά και υπάρχουν εργοδότες που είναι άξιοι της μοίρας τους. Αλλά ας προκαλέσουμε τη τύχη μας επιτέλους. Ας επικεντρωθούμε και σε άλλους τομείς. Ας φύγουμε από το «… δεν πρόκειται να βρω ποτέ δουλειά… ».

Επιτέλους, ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να προσβάλλω τους άνεργους. Μόνο τους "άεργους". Ξέρω ότι πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε προβλήματα αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν λύσεις. Και λύσεις καλές. Καλή συνέχεια σε όλους και να ξέρετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο!!! 

                                                               *Ο Αντώνιος Δ. Γκόγκας είναι απόφοιτος του Γενικού Πανεπιστημίου Αθηνών

ΜSc Animal Science and Nutrition