Αντωνίτσα Κοσμά: Είμαι πολύ περήφανη για το παιδί μου!

Γράφει η Στρατούλα Τραμουντάνη

Δραστήρια και δημιουργική με ότι ασχοληθεί! 19 χρόνια στο τιμόνι της Προεδρίας του Συλλόγου Γυναικών Υπαίθρου Λάρνακας και με τεράστια προσφορά, έχοντας συνοδοιπόρους τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. , η Άννα Κοσμά, σε έντονη συγκινησιακή ατμόσφαιρα, ευχαρίστησε όλους όσοι συνεργάστηκαν μαζί της, οικογένεια και φίλους, κατά τη διάρκεια τιμητικής εκδήλωσης για τα χρόνια προσφοράς της στο σύλλογο, που πραγματοποιήθηκε με την κοπής και Πρωτοχρονιάτικης πίτας σε οικογενειακό κέντρο στην Κωφίνου.

Προσωπικά, θα σταθώ στα λόγια της μητέρας της κυρίας Αντωνίτσας Κοσμά όπου με δάκρυα στα μάτια και με τρεμάμενη φωνή δήλωσε στον χαιρετισμό της: είμαι πολύ περήφανη για το παιδί μου! Και γιατί να μην είναι άλλωστε! Η κόρης της σ’ ένα βάθρο όπου την καμαρώνουν, την τιμούν και να την θαυμάζουν για την πολλαπλή και μεγάλη προσφορά της. Στο πλάι της, συνοδοιπόροι, δυο δυναμικές γυναίκες, με καθοριστικό ρόλο στα κοινωνικά, επιχειρηματικά, πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα, κάνουν την Λάρνακα, αλλά και την Κύπρο ευρύτερα να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο!

Ο πατέρας της κύριος Μιχαλάκης Κοσμάς, σιωπηλός αλλά εξίσου συγκινημένος, είχε φορέσει τα καλά του για να τιμήσει κι αυτός την κόρη του. Δεν έκανε χαιρετισμό, αλλά η γλώσσα του σώματος του, έλεγε πολλά: παιδί μου, Άννα μου, είμαι κι εγώ πολύ περήφανος για σένα!

Τίποτα δεν κάνει τους γονείς να είναι πιο ευτυχισμένοι από το να δουν τα παιδιά τους να είναι ανθρώπινοι και να μεγαλώνουν με αξίες και ιδανικά. Να είναι ενεργοί πολίτες, να προσφέρουν στην κοινωνία και μια ημέρα να υπερηφανεύοντε και να μοιράζοντε μαζί τους ξεχωριστές στιγμές. Και από την άλλη τα παιδιά να βρίσκουν λόγους να είναι υπερήφανοι για τους γονείς τους. Όπως τα παιδιά της Άννας όπου πάντα θα έχουν έναν λόγο να νιώθουν θαυμασμό κάθε φορά που θα σκέφτοντε τα εκπληκτικά της επιτεύγματα. Όπως κι ο σύζυγό της Χρηστάκης που με μια ανθοδέσμη στάθηκε στο πλάι της... και στάθηκε στο πλάι της!

Η Άννα, έχει μεγαλείο ψυχής και πιστεύω ότι πρόκειται να επιτύχει ακόμα πιο αξιοσημείωτα πράγματα στη ζωή της. Η κυρία Αντωνίτσα, ο κύριος Μιχαλάχης, ο σύζυγός και τα παιδιά της, αλλά και όλοι εμείς, με απλά λόγια, να νιώθουμε ευλογημένοι που την γνωρίσαμε!

(Το μικρό αυτό άρθρο, είναι αφιερωμένο σε όλους τους γονείς. Τους γονείς της Άννας αλλά και τους δικούς μου γονείς. Δεν ενδιαφέρει η είδηση αλλά τα ανθρώπινα συναισθήματα που περνούν κρίση. Που χάνοντε στους τύπους και στην άχαρη σκληρή καθημερινότητα!).