Γεωργία Κόμπου: «το ηχόχρωμα που βγάζει αυτό το ξύλο, έχει ψυχή ελληνική».

Η συνάντησή μας κάτω από το ζεστό ανοιξιάτικο ήλιο της Λεμεσού, δεν μπορούσε παρά να κυλήσει δημιουργικά. Ως η μοναδική γυναίκα, επαγγελματίας οργανοπαίκτης μπουζουκιού, μπορεί να αποτελέσει τον καταλληλότερο μουσικό πρεσβευτή της Κύπρου, που πάνω του θα μπορούσε να επενδύσει ο μουσικός πολιτισμός της Μεγαλονήσου.

Οι ιδέες της είναι πλήρως κατασταλαγμένες τόσο για τη ζωή, το συνάνθρωπο όσο και για τη μουσική που υπηρετεί με πίστη και αφοσίωση όλα αυτά τα χρόνια. 

Η ζωή της θα μπορούσε να γίνει ελληνική ταινία, περασμένων δεκαετιών.

Ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του μουσικού στερεώματος με κορωνίδα τη βράβευσή της στα Global Music Awards στην Καλιφόρνια όπου της απονεμήθηκε το βραβείο Βronze Metal, για το ορχηστρικό της κομμάτι "Moments" ανάμεσα σε 32.000 χιλιάδες συμμετοχές!!!  

Η ίδια η ζωή της τοποθετεί όρια μα και στόχους.

Το 2014 εκδίδει το βιβλίο «Η δύναμη της πίστης», στο οποίο αποτυπώνει με τρόπο συγκινητικό, τις δοκιμασίες τόσο της ίδιας ως μητέρας αλλά κυρίως της κόρης της η οποία πάσχει από κάποιο σοβαρό νόσημα.

Γεννημένη στη πόλη της Λεμεσού ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από τη παιδική της ηλικία.  

Αγαπητοί αναγνώστες, η Γεωργία Κόμπου στο Apopsi- La!!!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Στρατούλα Τραμουντάνη

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αρχείο Γεωργίας Κόμπου

Apopsi-la: Κυρία Κόμπου, όταν ξεκινήσατε να ασχολείστε επαγγελματικά με το μπουζούκι, σκεφτήκατε ότι υπάρχει μια αναπόφευκτη σύγκριση των δύο φύλλων;

ΓΚ: Φανταστείτε μια εικόνα. Μια μούσα, να παίζει με πλήκτρο την πανδουρίδα, καθισμένη σ' ένα βράχο. Όργανο με μακρύ βραχίονα, τρεις χορδές και μικρό σώμα. Αυτό λοιπόν είναι το αρχαιολογικό εύρημα της Μαντινείας, 4ου αιώνα Π.Χ. του μυθικό αγώνα Απόλλωνα Μαρσύα. Οι γυναίκες ήταν αυτές που έπαιζαν την πανδουρίδα, στην Αρχαία Ελλάδα , τον πρόγονο του μπουζουκιού .

Θεωρώ πως ήρθε η ώρα, να περάσει πάλι σε γυναικεία χέρια, ώστε να μπορούν εντελώς απενοχοποιημένα και τα κορίτσια να το μαθαίνουν.

Apopsi-la: Πώς είναι να κουβαλάτε τον τόπο σας, την Κύπρο, στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα; Ακόμη και αν κάποιος δε γνωρίζει τη χώρα μας, έχετε συναίσθηση αυτής της τεράστιας «ευθύνης»;

ΓΚ: Αυτό το βραβείο της σύνθεσης , το Βronze Metal , για το ορχηστρικό μου κομμάτι "Moments" στα Global Music Awards στην Καλιφόρνια, είναι πολύ σημαντικό για μένα ως αναγνώριση της δουλειάς μου ως συνθέτης. Είναι πολύ σημαντικό, επίσης, για τον τόπο μου γιατί, η μικρή Κύπρος, κατέκτησε επάξια μία θέση ανάμεσα σε 32.000 χιλιάδες συμμετοχές από όλο τον πλανήτη. Πόσο περήφανα ένιωσα όταν είδα τη λέξη Cyprus ανάμεσα σε μεγάλες χώρες όπως Italy, Australia, England κ.α.

Λίγοι έλληνες έχουν καταφέρει στο παρελθόν να πάρουν αυτό το βραβείο και νιώθω πολύ περήφανη.

Apopsi-la: Έχετε καταλάβει γιατί η μουσική μας παράδοση, μέσα και από τα μουσικά όργανα που την συνοδεύουν, είναι τόσο γοητευτική για τον υπόλοιπο κόσμο;

ΓΚ: Για όλες τις μουσικές παραδόσεις συμβαίνει το ίδιο. Ο τραγουδιστικός λόγος πάντοτε συνοδευόταν από όργανο. Είναι η λεγώμενη: λυρική ποίηση. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, τα τραγούδια συνοδεύονται από μουσικά όργανα. Βεβαίως και φωνητικά, τραγούδια, χορωδιών κ.τ.λ.Η λαϊκή μουσική ως επί το πλείστον, συνοδεύεται από μουσικά όργανα. Είναι γοητευτική για εμάς, γιατί είναι η παράδοση μας. Είναι επίσης για ορισμένους ακόμη όχι όμως για όλους. Οι περιηγητές που περνάγανε στην Ελλάδα τους προηγούμενους αιώνες, δεν συγκινούνταν τόσο πολύ από το παίξιμο της λύρας ή του ταμπουρά.

Γοητευτική έχει γίνει στο σύγχρονο κόσμο μέσω του διαδικτύου, μέσω των Cds και οι κουλτουριάρηδες την βλέπουν ως έθνικ μουσική.

Apopsi-la: Ένα όργανο όπως το μπουζούκι, με τόση μεγάλη ιστορία, πως το καθιστάς σύγχρονο και πως το επικοινωνείς στους νεότερους;

ΓΚ:Το μπουζούκι επειδή είναι διαχρονικό όργανο, έρχεται από την αρχαία πανδουρίδα, τη βυζαντινή θαμπούρα και φτάνει μέχρι το μεγάλο ταμπουρά που στα περσικά τον ονόμαζαν bouzouk που σημαίνει μεγάλος. Έχει μεγάλη ιστορία. Είναι σύγχρονο, δεν έφυγε ποτέ από την παράδοση μας. Η δεκαετία του 50 έγινε και με ηλεκτρισμό, δεν υπάρχει ελληνικό λαικό τραγούδι που να μην έχει το μπουζούκι μέσα στις ενορχηστρώσεις του. Επομένως, οι παλαιότεροι το επικοινωνούν επειδή έχουν μεγαλώσει με αυτό. Οι νεώτεροι, όπου και να πάνε, ακούνε μπουζούκια. Στα κλάμπ, δεν γίνεται διασκέδαση χωρίς μπουζούκι.

Apopsi-la: Η νέα γενιά ανταποκρίνεται και ακολουθεί; Ιδιαίτερα στις μέρες μας που ο ήχος είναι πιο ηλεκτρικός.

ΓΚ: Βεβαίως ανταποκρίνεται και ακολουθεί. Είναι μέσα στο γονίδιο μας η ελληνική μουσική και το μπουζούκι, δεν βγαίνουνε. Είναι συνυφασμένα με την Ελλάδα. Πηγαίνεις στο εξωτερικό και ακούς μπουζούκι. Νομίζεις ότι είσαι στην Ελλάδα, είναι το είναι μας. Ο ήχος είναι πιό ηλεκτρικός βέβαια αλλά και του μπουζουκιού είναι πιό ηλεκτρικός και μπορεί να παίξει λαϊκά και ώς έθνικ όργανο σε ορχήστρες, ακόμα κλασσική μουσική, όπως έχει κάνει ο Θανάσης Πολυκανδριώτη και όχι μόνο.

Apopsi-la: Πρόσφατα, είχατε ένα μικρό ατύχημα με το χέρι σας. Πόσο σας φόβισε αυτό; Έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ότι αυτό είναι πολύ προσωρινό ή μπορεί και να σας στοίχιζε κάποια μέρα την καριέρα σας;

ΓΚ: Στην προσωπική μου ζωή έχει "ταρακουνηθεί" έντονα η ψυχική μου ισορροπία τρείς φορές. Η πρώτη ήταν όταν έχασα την μητέρα μου σε νεαρή ηλικία, η δεύτερη ήταν όταν η κόρη μου στην ηλικία των 4 χρονών διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1 και η τρίτη φορά ήταν αυτή που τραυμάτισα το δάκτυλο μου.

Φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να παίξω ξανά σε σύντομο χρονικό διάστημα και ότι θα έπρεπε να αναβάλω σημαντικές παραστάσεις .

Με πείσμα, θέληση, θυσίες, κόντρα στον πόνο, μα πάνω από όλα με την αγαπη που έχω για αυτό το μουσικό όργανο, μπόρεσα να παίξω πολύ πιό νωρίς .

Είχα κοντά μου, από την πρώτη στιγμή, ανθρώπους που έδειξαν πόσο με αγαπούν και με στηρίζουν. Θα σταθώ ιδιαίτερα στον δεξιοτέχνη μπουζουκίστα, τον πιό γρήγορο οργανοπαίκτη στον κόσμο τον Μιχάλη Παούρη, ο οποίος από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό μου και με καθοδηγούσε πώς να περάσω αυτή τη δοκιμασία. Καθημερινά μου τηλεφωνούσαν φίλοι μου μουσικοί όπως ο Δημήτρης Λιάπη, Χαρά Αρέστη και στους οποίους χρωστώ πολλά. Ο Κώστας Παπαπαναγιώτου, ο τρίχορδος οργανοπαίκτης από την Αυστραλία, ο οποιός μετά από ένα ατύχημα στο δάκτυλο χρησιμοποιεί μόνο τον αντίχειρα, μου στάθηκε πάρα πολύ και τον ευχαριστώ.

Apopsi-la: Τι είναι το μπουζούκι για σας, Γεωργία; Είναι έκφραση, πολιτισμός; Είναι βιοπορισμός, είναι διασκέδαση;

ΓΚ: Το ηχόχρωμα που βγάζει αυτό το ξύλο… έχει ψυχή ελληνική!!! Το εύρος της δεξιοτεχνίας που μπορεί να δώσει στο σολίστ και το λαϊκό τραγούδι με το οποίο είναι συνδεδεμένο, είναι απίστευτο.

Πιστεύω πως είναι από τα ομορφότερα μουσικά όργανα που έχει να επιδείξει η οργανοποιία και η δεξιοτεχνία.

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είχε πεί ότι "το μπουζούκι έσωσε την οικογένεια μου από την πείνα". Αυτή τη στιγμή με το μπουζούκι μου μπορώ και σπουδάζω το γιό μου και είμαι πολύ περήφανη για αυτό.

Apopsi-la: Είναι πιο άδολη η μουσική και έτσι ακούμε με άλλα κριτήρια; Ακούμε κάποιον που «μιλάει» τραγουδώντας και παίζει μουσική ή μας ενδιαφέρει περισσότερο να περνάμε καλά;

ΓΚ: Η μουσική δεν έχει δόλο αλλά σκοπό. Για διασκέδαση και, από ένα σημείο και μετά, για εμπορικό σκοπό. Να πουλήσεις δηλαδή το δίσκο σου να βγαλεις χρήματα για να βγάλεις κι άλλο δίσκο κι άλλη παραγωγή. Επομένως έχει ένα διπλό ρόλο. Πρέπει να πουλήσεις το έργο σου για να ζήσεις. Άλλοι ακούνε μουσική απλά για να περνάνε καλά, άλλοι ακούνε μουσική γιατί τους ενδιαφέρει ο λόγος που μεταφέρει το τραγούδι, άλλοι γιατί τους ενδιαφέρει το σόλο που κάνει το μουσικό όργανο.

Apopsi-la: Αν έπρεπε να διαλέξετε ανάμεσα στον Τσιτσάνη ή σε ένα τραγούδι tango, θα διαλέγατε κάτι από τα δύο ή δεν έχει όρια και σύνορα η μουσική που σας αρέσει;

ΓΚ: Είμαι λάτρης της μουσικής του Χατζιδάκη, Ξαρχάκου και Θεοδωράκη ειδικά όταν είναι παιγμένα με το μαντολίνο που είναι το δεύτερο πιο σημαντικό μουσικό μου όργανο.

Μπορώ κάλλιστα να ακούσω και Τσιτσάνη, Βαμβακάρη , Παπαιωάννου, Χιώτη κ.α.

Το ρεπερτόριο μου όμως, λόγω των απαιτήσεων των διαφορετικών χώρων όπου εμφανίζομαι, απαιτεί και ξένα τραγούδια και κλασσικά ακόμα.

Θαυμάζω πολύ τη μουσική του Demis Rousos, Cesaria Evora, Nino Rota κ.α.

Apopsi-la: Έχουμε ποιήματα, βιβλία ολόκληρα, έχουμε δυνατή γλώσσα ως έλληνες. Τι γίνεται όμως και ο ξένος στίχος και ήχος κυριάρχησαν;

ΓΚ: Η ξενολαγνεία, είναι συνηφασμένη με τους Έλληνες από την αρχαιότητα ακόμη. Οι ξένοι ήχοι, οι ξένοι στίχοι. Από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και μετά, με το rock'n roll, rock και εφόσων η μουσική βιομηχανία του ήχου είναι αμερικάνικη, οι αμερικάνοι κάνουν την παραγωγή , οι αμερικάνοι θέλουν να προβάλουν τα δικά τους τραγούδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται η δική μας μουσική παράδοση, είμαστε κοινωνοί και της ξένης μουσικής και της ελληνικής.

Apopsi-la: Ανάμεσα στην ευτυχία και την επιτυχία τι διαλέγετε; Ή το ένα συνεπάγεται το άλλο;

ΓΚ: Όταν είσαι ευτυχισμένος συνεπάγεται ότι προηγουμένως έχεις επιτύχει. Αν επιτύχεις πάλι θα είσαι ευτυχισμένος. Το ένα συνεπάγεται το άλλου. Η επιτυχία από μόνη της δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο. Μπορεί να είναι μία επιτυχία στιγμιαιά, να χαρείς για λίγο αλλά να μην διαρκέσει, άρα δεν σε κάνει ευτυχισμένο. Η ευτυχία με την έννοια που σου δίνει η μουσική ενασχόλιση, η σύνθεση, η δεξιοτεχνία, η επικοινωνία με τον κόσμο , οι συναυλίες, το λαικό γλέντι κ.τ.λ., ναι, μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι ευτυχια για το είδος της μουσική βέβαια. Ευτυχία, όμως, είναι και η οικογενειακή θαλπωρή.

Apopsi-la: Γεωργία, έχετε άστρο, ταλέντο, δουλεύετε σκληρά ή απλά επιδιώξατε κάποια στιγμή την κορυφή και προέκυψε;

ΓΚ: Από μικρή ηλικία έμαθα να δουλεύω ασταμάτητα. Σε ότι καταπιανόμουν το πετύχαινα με γνώμονα πάντα την πειθαρχία, την εργατικότητα και την αγάπη. Αυτές τις αρχές μού δίδαξε η οικογένεια μου.

Εδώ και 38 χρόνια παίζω ασταμάτητα αυτό το μουσικό όργανο, αυτό το θείο δώρο που με προίκησε ο Θεός. Ώρες ατέλειωτης μελέτης, στέρηση προσωπικών οικογενειακών στιγμών. Είχε πει κάποτε ο πνευματικός μου πατέρας Θανάσης Πολυκανδριώτης: «εμείς δεν ξέρουμε τι πάει να πει πολυθρόνα!»

Το ταλέντο ο Θεός στο δίνει από εκεί και πέρα είναι στο χέρι σου πώς θα το αξιοποιήσεις.

Apopsi-la: Ποια είναι το επόμενα επαγγελματικά βήματά σας μετά και τη διεθνή βράβευσή σας;

ΓΚ: Υπάρχουν στα σκαριά σημαντικές προτάσεις τις οποίες μελετώ με προσοχή.

Επίσης, συναυλίες τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Συνεχίζω την όμορφη μου συνεργασία μου με τα Thanos Hotels και τον music manager, ταλαντούχο μουσικό, Τεύκρο Νεοκλέους στην Πάφο, έχω μια καινούρια συνεργασία με το ξενοδοχείο Ποσειδώνια στη Λεμεσό. Επίσης εμφανίζομαι τα Σάββατα σε ένα μεζεδοπωλείον στη Λεμεσό το Αριστοτέλειον.

Μιά καινούρια πρόταση για σολιστική εμφάνιση στην πετυχημένη εκπομπή «Στην Υγειά μας» με το Σπύρο Παπαδόπουλο μετά τις προηγούμενες δύο φορές που ξαναπήγα με το Θανάση Πολυκανδριώτη και τους Επόμενους.

'Ενα μεγάλο μου όνειρο είναι να μπορέσω να γράψω τη βιογραφία μου. Ήδη έχω γράψει στο παρελθόν ένα βιβλίο για τη δοκιμασία που περνά με την υγεία της η κόρη μου «Η δύναμη της πίστης» το οποίο βραβευτεί με Πανελλήνιο Βραβείο.

Apopsi-la: Δώσατε το τραγούδι που βραβεύτηκε να το ερμηνεύσει ο Μπάμπης Τσέρτος; Τι σημαίνει αυτό για εσάς;

ΓΚ: Το βραβευμένο ορχηστρικό τραγούδι μου "Moments" έχει στιχουργηθεί από τον μόνιμο συνεργάτη μου Άθω Χατζηματθαίου και η πρώτη εκτέλεση έγινε από την ταλαντούχα τραγουδίστρια Συλβάνα Γεωργίου από τη Λεμεσό.

Την ενορχήστρωση ανέλαβε ο Δημήτρης Παπαγγελίδης, μόνιμος συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη. Ο κ. Παπαγγελίδης έπαιξε κιθάρα μαντολίνο εγώ, τσέλλο η Μαριλίζα Παπαδούρη και κρουστά ο Πέτρος Κύζας. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο του Γιώργου Σύννου στη Λεμεσό και η κυκλοφορία από την Fm Records στην Αθήνα.

Μέσω της γνωριμίας μου αυτής με τον κ. Παπαγγελίδη, άκουσε το κομμάτι ο Μπάμπης Τσέρτος και ενθουσιάστηκε.

Ευγενικά μού ζήτησε να του το δώσω όπως και έγινε!!! Τώρα είμαστε στο στούντιο για την εγγραφή.

Apopsi-la: Σας επηρεάζουν τα όσα συμβαίνουν γύρω σας; Ένας άνθρωπος που κοιμάται σε ένα παγκάκι, στο σούπερ μάρκετ μια ηλικιωμένη κυρία που δεν έχει όλα της τα χρήματα για να πάρει τα απαραίτητα;

ΓΚ: Έχω περάσει πολλές δυσκολίες στη ζωή μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια αυτοδημιούργητη με συνεχή αγώνα για επιβίωση, τον πατέρα μου να ξενητεύεται για να ζήσει την οικογένεια του με πολλές οικονομικές δυσκολίες.

Πέρασα δοκιμασίες με αρρώστιες στην οικογένεια μου. Όλα αυτά με έχουν ευαισθητοποιήσει πολύ και βλέπω όσα συμβαίνουν γύρω με άλλη σκοπιά. Στεναχωριέμαι πολύ και προσπαθώ πάντα να βοηθώ, όσο μπορώ,τον πλησίον μου.

Apopsi-la: Το ότι είστε μητέρα σας κάνει πιο ανήσυχη για το μέλλον;

ΓΚ: Νιώθω τυχερή που κατάφερα να μεγαλώσω τα παιδιά μου με σωστές αρχές. Είναι πολύ σημαντικό οι νέοι να ασχολούνται με τις τέχνες ή με τον αθλητισμό. Αυτό τους διαμορφώνει προς το καλύτερο μαθαίνοντας τους πειθαρχία, τον σεβασμό και την αγάπη.

Ο γιος μου από νεαρή ηλικία ασχολείται με τον αθλητισμό και πάντα πρόσεχε τον εαυτό του και τον προστάτευε.

Η συνεχής απουσία μου από το σπίτι, λόγω του επαγγέλματος μου, θα μπορούσε να είναι αρνητικός παράγοντας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, όμως, Δόξα τΩ Θεώ, κατάφερα να μεγαλώσω σωστά τα παιδιά μου, πάντα βέβαια με την στήριξη του συζύγου μου.

　

Apopsi-la: Ποιο είναι το τραγούδι που… πλάθει το δικό σας όνειρο, η τη δική σας ιστορία; 

ΓΚ: Ένας συνθέτης που αγαπώ ιδιαίτερα δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον πνευματικό μου πατέρα Θανάση Πολυκανδριώτη.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τον Θανάση. Θα περιοριστώ όμως στο ν'  αναφέρω ότι με τιμά με την εμπιστοσύνη του και μ’ έχει κοντά του εδώ και πολλά χρόνια, στα διάφορα μουσικά projects που διοργανώνει.

Το τραγούδι που λατρεύω είναι το "Τα μάζεψα τα πράγματα". Το ξέρει και ο ίδιος  διότι πάντα του το ζήτω όταν συναντιόμαστε. Ο Θεός να τον έχει πάντα καλά!

Σας ευχαριστώ!!!