Στους βοτανόκηπους του Κόρνου.

Γράφει η Στρατούλα Τραμουντάνη

Σάββατο πρωί. Μια ταξιδιάρικη διάθεση, έθεσε σε γρήγορες ταχύτητες τις αισθήσεις και μας οδήγησε στις πλαγιές των λόφων του κόρνου. Εκεί που οι ευωδιές του βελονόφυλλου δεντρολίβανου, του λάδανου, του φασκόμηλου, του θυμαριού, της λουίζας, της άγριας ρίγανης, συνυπάρχουν με την ανείπωτη ηρεμίας της Κορνιώτικης γης. 

Μια αντίθεση της ίδιας της ύπαρξης της Κοινότητας καθώς ο Κύπριος εκπαιδευτικός - λαογράφος Νέαρχος Κληρίδης, στο βιβλίο του «Χωριά και Πολιτείες της Κύπρου», σημειώνει αναφορικά με την προέλευση του τοπωνύμιου Κόρνος: Πιθανόν αυτό να σχηματίστηκε από τη λέξη κόρωνος με αποβολή του ω, και με την υπόθεση πως ο πρώτος οικιστής του χωριού επονομαζόταν «Κόρωνος». 

Ο Νέαρχος Κληρίδης μας εξηγεί πως το επώνυμο «Κόρωνος» είναι συνηθισμένο στην Κύπρο, για άντρες φλύαρους με βραχνή φωνή, που μοιάζει με εκείνη του ομώνυμου πουλιού. 

Όμως εμείς δεν συναντήσαμε ανθρώπους φλύαρους. Το αντίθετο, βρεθήκαμε με κατοίκους συνετούς, λιγομίλητους και φιλόξενους.

Η περιοχή που μας περίμενε ήταν το Lumina Botanical Gardens. H  Βαρβάρα και ο Χρήστος. Χωμένοι κυριολεκτικά μέσα σε ένα καταπράσινο μυροφόρο τοπίο. Η σκηνή είχε στηθεί με υποδειγματική επιμέλεια. Τραπέζια ξύλινα, καρέκλες στα άσπρα ντυμένες, διάκοσμος φυσικός και στο κεντρικό σημείο τα κεράσματα. Σύκα, ξηροί καρποί, καραμέλες εύγεστες και κρύο μυρωδικό  τσάι από βότανα του δάσους. Και η οικοδέσποινα στα γιορτινά της.

Η εκπαίδευση, στα πλαίσια των δωρεάν εργαστηρίων του Υφυπουργείου Τουρισμού Κύπρου, αφορούσε στην απόσταξη αιθέριων ελαίων από βότανα. Εμείς και άλλοι δέκα περίπου νοματαίοι, αποτελούσαμε την τάξη. Και δικαιωθήκαμε πλήρως για την επιλογή. 

Άψογα καταρτισμένη η η Βαρβάρα, μας εξήγησε την όλη διαδικασία που ακολουθείται, από τη φύτευση των βοτάνων, την περισυλλογή τους, τον διαχωρισμό, την προετοιμασία του αποστακτήρα και τέλος την παραγωγή των αιθέριων ελαίων. Μια διαδικασία εξαιρετικά επίπονη, δαπανηρή και χρονοβόρα. Μια εργασία που απαιτεί αγάπη για τη γη, το βουνό, τη φύση και τους καρπούς της.

Περπατήσαμε ανάμεσα στους διαδρόμους του βοτανόκηπου  και δεν σταματήσαμε στιγμή να μυρίζουμε τις  πολλαπλές μυρωδιές μιας φύσης που μας αγκάλιαζε μέσα στον Σεπτέμβρη. Φυσικά, με ένα πανέρι στο χέρι, είχαμε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συλλέξουμε βότανα, να γευτούμε αυτή την εμπειρία και να τα βάλλουμε στο δισάκι μας.

Η εκπαίδευση ολοκληρώθηκε μετά από τρεις ώρες περίπου. Μας βρήκε το καταμεσήμερο και ενώ έπρεπε να αποχωρήσουμε, η ομορφιά του τοπίου και η γαλήνη των βοτανόκηπων, μας κρατούσε δεμένους σε μια μυρωδάτη απλωσιά.

Σε ένα πάγκο, υπήρχαν τα προιόντα της ολοκληρωμένης παραγωγής από την εκμετάλλευση των βοτάνων: Κρέμες, βότανα, μπαχαρικά, αιθέρια έλαια, αρώματα κ.α. Ο καθένας πήρα αυτό που τον εξέφραζε, μαζί με το εξαίρετο δώρο που είχε ετοιμάσει η οικοδέσποινα-εκπαιδεύτρια.

Δεν μπόρεσα να μην ρωτήσω για την ονομασία της εταιρίας που  εξηγώντας μας επισήμανε πως προέρχεται από το λατινικό lux που σημαίνει φως. Στην ερώτηση δε τι σημαίνει Κόρνος μας έδωσε την δεύτερη εκδοχή για την ονομασία της Κοινότητας, που διαβάζουμε και στο βιβλίο του Νέαρχου Κληρίδη. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη corne, που σημαίνει ψηλή τοποθεσία, προεξοχή, κέρατο.  

Είναι γνωστό ότι σε  τοποθεσία της κοινότητας, υπάρχουν δυο ψηλά και μυτερά πετρώματα των οποίων οι κορυφές είναι όμοιες με κέρατα  και φέρουν την  ονομασία «Κόρνοι».

Αποχαιρετήσαμε την Βαρβάρα, τον σύζυγό της και όλη την ομάδα γεμάτοι από γνώση, εμπειρία και αγάπη για το έργο που επιτέλλουν οι δύο αυτοί νέοι άνθρωποι και η οικογένειά τους. Γεμάτοι από το θεϊκό άγγιγμα που ευλογηθήκαμε και σε αυτό το ταξίδι!

Προσωπικά, την αποχαιρέτησα με αυτή την φωτογραφία όπου ατενίζει το χωριό που γεννήθηκε, λέγοντάς μου: αγαπώ το χωριό μου, αγαπώ τον Κόρνο!