Τη γνώρισα, πάνε δέκα χρόνια τουλάχιστον, όταν ξεκινήσαμε
τη συνεργασία μας στο περιοδικό ΠΡΟΒΟΛΗ. Θυμάμαι κοιτώντας την στα μάτια τον
φόβο για το αν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός περιοδικού
ποικίλης ύλης. Δεν της είπα τίποτα! Το ένιωσα όμως. Ως αρχισυντάκτρια προτίμησα
να την "ρίξω κατευθείαν στα βαθειά" και η Γιώτα, όχι μόνο δεν πνίγηκε αλλά πολλές
φορές έσωζε κι εμάς από πολύπλοκες καταστάσεις.
Στάθηκε στο ύψος της με επαγγελματισμό και προπάντων; Με
ήθος! Κάτι που εκλείπει στις μέρες μας.
Από τότε η Γιώτα, ήταν η προσωπική μου φωτογράφος, ήταν η
φίλη, ήταν… ο καφές, το κρασάκι, η κουβεντούλα μας!
Στο apopsi-la, εντάχθηκε
πριν τρία χρόνια και αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του μαζί με τους
υπόλοιπους συνεργάτες του, όταν ξεκινήσαμε να οραματιζόμαστε τη Λάρνακα… από
ψηλά!
Η Γιώτα Αναστασίου, αποχωρεί από τη θέση του ρεπόρτερ-φωτογράφου για να ασχοληθεί με κάτι νέο και δεν θα μπορούσα να μην της ευχηθώ
από καρδιάς, μέσα σε λίγες, λιτές γραμμές, χωρίς φανφάρες, όπως απλή και λιτή
είναι κι εκείνη άλλωστε, καλή συνέχεια
σε ότι κι αν κάνει! Να της ευχηθώ να έχει υγεία, ευλογία, ευτυχία στη ζωή της
και να μην αλλοτριωθεί ποτέ!
Να συνεχίσει να αγαπά τη φωτογραφία, τη Λάρνακα αλλά και
το αγαπημένο της νησί την Σαντορίνη. Να μας ταξιδεύει με τον φακό της…
Κλικ, κλικ, κλικ, σε ευχαριστώ Γιώτα!
Στρατούλα Τραμουντάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.